Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ciechanowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Lidia Grzelak

Protokolant st. sekr. sąd. Jolanta Dziki

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2018 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko K. R.

o zapłatę 2855,60 zł

I powództwo oddala;

II zasądza od powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz kuratora nieznanego z miejsca pobytu pozwanego K. R. – r. pr. I. K. tytułem wynagrodzenia kwotę 900,00 zł ( dziewięćset złotych ) wraz z podatkiem VAT w wysokości 23 % od tej sumy.

Sygn. akt I C 325/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniósł w dniu 15 stycznia 2018r. pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny przeciwko K. R. o zapłatę kwoty 2855,60 zł. Na kwotę dochodzoną pozwem składają się:

- kwota 185,00 zł tytułem należności głównej - opłata dodatkowa za przejazd, wraz z kwotą 22,53 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 185,00 zł tytułem należności głównej - opłata dodatkowa za przejazd, wraz z kwotą 22,17 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 185,00 zł tytułem należności głównej - opłata dodatkowa za przejazd, wraz z kwotą 22,53 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 8,10 zł tytułem należności głównej – opłaty taryfowej za przejazd, wraz z kwotą 0,99 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 185,00 zł tytułem należności głównej – opłaty dodatkowej za przejazd, wraz z kwotą 21,96 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 5,38 zł tytułem należności głównej – opłaty taryfowej za przejazd, wraz z kwotą 0,64 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 6,80 zł tytułem należności głównej – opłaty taryfowej za przejazd, wraz z kwotą 0,85 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 11,80 zł tytułem należności głównej – opłaty taryfowej za przejazd, wraz z kwotą 1,46 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 15,30 zł tytułem należności głównej – opłaty taryfowej za przejazd, wraz z kwotą 1,82 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 185,00 zł tytułem należności głównej – opłaty dodatkowej za przejazd, wraz z kwotą 22,56 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 22,48 zł tytułem należności głównej – opłaty taryfowej za przejazd, wraz z kwotą 2,84 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 185,00 zł tytułem należności głównej – opłaty dodatkowej za przejazd, wraz z kwotą 23,24 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 185,00 zł tytułem należności głównej – opłaty dodatkowej za przejazd, wraz z kwotą 23,10 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 18,70 zł tytułem należności głównej – opłaty taryfowej za przejazd, wraz z kwotą 2,28 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 185,00 zł tytułem należności głównej – opłaty dodatkowej za przejazd, wraz z kwotą 22,64 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 185,00 zł tytułem należności głównej – opłaty dodatkowej za przejazd, wraz z kwotą 22,60 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 5,38 zł tytułem należności głównej – opłaty taryfowej za przejazd, wraz z kwotą 0,66 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 185,00 zł tytułem należności głównej – opłaty dodatkowej za przejazd, wraz z kwotą 22,92 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 5,38 zł tytułem należności głównej – opłaty taryfowej za przejazd, wraz z kwotą 0,67 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 185,00 zł tytułem należności głównej – opłaty dodatkowej za przejazd, wraz z kwotą 23,38 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 6,80 zł tytułem należności głównej – opłaty taryfowej za przejazd, wraz z kwotą 0,83 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 6,80 zł tytułem należności głównej – opłaty taryfowej za przejazd, wraz z kwotą 0,83 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 11,80 zł tytułem należności głównej – opłaty taryfowej za przejazd, wraz z kwotą 1,52 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 12,17 zł tytułem należności głównej – opłaty taryfowej za przejazd, wraz z kwotą 1,54 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 185,00 zł tytułem należności głównej – opłaty dodatkowej za przejazd, wraz z kwotą 23,77 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych;

- kwota 185,00 zł tytułem należności głównej – opłaty dodatkowej za przejazd, wraz z kwotą 23,38 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych.

Ponadto powód wnosił o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy w Lublinie postanowieniem z dnia 29 stycznia 2018 r. stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie.

Postanowieniem z dnia 4 lipca 2018 r. Sąd Rejonowy w Ciechanowie, na wniosek powoda, ustanowił kuratora nieznanego z miejsca pobytu pozwanego K. R. w osobie radcy prawnego wskazanego przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w O. tj. r. pr. I. K..

Kurator nieznanego z miejsca pobytu pozwanego K. R. wnosił o oddalenie powództwa z uwagi na przedawnienie roszczenia oraz o przyznanie wynagrodzenia za pełnienie obowiązków kuratora nieznanego z miejsca pobytu pozwanego K. R..

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

K. R. w dniach 1 marca 2016 r, 12 marca 2016 r., 16 marca 2016 r., 20 marca 2016 r., 25 marca 2016 r., 2 kwietnia 2016 r., 3 kwietnia 2016 r., 4 kwietnia 2016 r., 5 kwietnia 2016 r., 15 kwietnia 2016 r. , 21 kwietnia 2016 r., podróżował pociągiem (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Podczas dokonanych w czasie przejazdu kontroli biletów okazało się, że korzystał z usługi przewozu bez ważnego biletu. W związku z powyższym kontroler wystawił i doręczył K. R. wezwania do zapłaty stwierdzające obowiązek uiszczenia opłaty taryfowej za przejazd oraz opłaty dodatkowej – na podstawie obowiązującej taryfy przewozowej ( bezsporne ).

K. R. został wezwany do opłaty za przejazdy bez wymaganego biletu na następujące kwoty łączne : kwotę 191,80 zł ( protokół Seria (...) k. 51 ), kwotę 196,80 zł ( protokół Seria (...) k. 52 ), kwotę 191,80 zł ( protokół Seria (...) k. 53 ), kwotę 190,38 zł ( protokół Seria (...) k. 54 ), kwotę 200,30 zł ( protokół Seria (...) k. 55 ), kwotę 207,48 zł ( protokół Seria (...) k. 56 ), kwotę 197,17 zł ( protokół Seria (...) k. 57), kwotę 190,38 zł ( protokół Seria (...) k. 58 ), kwotę 193,70 zł ( protokół Seria (...) k. 59 ), kwotę 191,80 zł ( protokół Seria (...) k. 60 ), kwotę 123,10 zł ( protokół Seria (...) k. 61), kwotę 190,38 zł ( protokół Seria (...) k. 62), kwotę 196,80 zł ( protokół Seria (...) k. 63 ). Termin płatności poszczególnych należności ustalono na 14 dni od dnia wystawienia dokumentu ( bezsporne ).

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zbył przysługującą mu wierzytelność na rzecz (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umową sprzedaży wierzytelności z dnia 6 kwietnia 2017 r. wraz z wykazem wierzytelności ( umowa k. 35 - 49 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranych w sprawie dokumentów, a w szczególności protokołów przejazdów oraz umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 6 kwietnia 2017 r., których prawdziwość nie była kwestionowana przez strony i nie budzi wątpliwości Sądu.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 774 kc przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy. Stosownie do treści art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe, umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd przed rozpoczęciem podróży lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia – przez samo zajęcia miejsca w środku transportowym.

Powyższe przepisy wskazują na obowiązek pozwanego K. R. do uiszczenia opłaty za przewóz dokonany środkami transportu należącymi do (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. w dniach: 1 marca 2016 r, 12 marca 2016 r., 16 marca 2016 r., 20 marca 2016 r., 25 marca 2016 r., 2 kwietnia 2016 r., 3 kwietnia 2016 r., 4 kwietnia 2016 r., 5 kwietnia 2016 r., 15 kwietnia 2016 r., 21 kwietnia 2016 r.

Ponadto zgodnie z art. 33 ust. 3 prawa przewozowego, w razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona pobierają właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika bezspornie, iż pozwany K. R. w dniach: 1 marca 2016 r, 12 marca 2016 r., 16 marca 2016 r., 20 marca 2016 r., 25 marca 2016 r., 2 kwietnia 2016 r., 3 kwietnia 2016 r., 4 kwietnia 2016 r., 5 kwietnia 2016 r., 15 kwietnia 2016 r. , 21 kwietnia 2016 r., podróżował bez ważnego biletu.

Zgodnie z art. 117 kc, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia. Przepis art. 117 § 2 ¹ kc, który wszedł w życie w dniu 9 lipca 2018 r. i zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, i który ma zastosowanie również do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stanowi, iż po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi.

Oznacza to, że rozpoznając sprawę przeciwko konsumentowi sąd ma obowiązek z urzędu badać czy roszczenie nie uległo przedawnieniu.

W niniejszej sprawie pozwanego K. R. uznać należy za konsumenta, bowiem zgodnie z art. 22 ¹ kc, za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

Terminy przedawnienia wskazane zostały w art. 118 kc, zgodnie z którym jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat sześć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Wskazane terminy przedawnienia mają charakter ogólny i znajdują zastosowanie, jeżeli przepisy szczególne nie przewidują innego terminu przedawnienia.

Zgodnie z art. 728 kc, roszczenia z umowy przewozu osób przedawniają się z upływem roku od dnia wykonania przewozu, a gdy przewóz nie został wykonany – od dnia, kiedy miał być wykonany.

W tym miejscu należy podkreślić, iż w rozpoznawanej sprawie ma zastosowanie art. 77 ust. 1 prawa przewozowego, zgodnie z którym roszczenia dochodzone na podstawie ustawy przedawniają się z upływem roku.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd uznał, że roszczenie dochodzone w niniejszym procesie przez powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. uległo przedawnieniu. Jak wynika z protokołów wystawionych w związku przejazdami bez wymaganego biletu termin do zapłaty wynosił 14 dni od dnia wystawienia dokumentu. Ostatni przejazd miał miejsce 21 kwietnia 2016 r. Początek biegu przedawnienia w rozpoznawanej sprawie rozpoczął się więc z dniem 5 maja 2016 r. w przypadku przejazdu z dnia 21 kwietnia 2016r. Roczny termin przedawnienia przewidziany w art. 77 ust. 1 prawa przewozowego upłynął zatem odpowiednio z dniem 5 maja 2017 r. Tym samym należy stwierdzić, że roszczenia wynikające ze wszystkich wcześniejszych przejazdów również uległy przedawnieniu. Przy czym należy podkreślić, że przed datą 5 maja 2017 r. powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. nie podjął żadnych czynności w rozumieniu art. 123 kc, które skutkowałyby przerwaniem biegu terminu przedawnienia.

Jak wskazano powyżej pozew w niniejszej sprawie został złożony dopiero w dniu 15 stycznia 2018 r., a zatem po upływie terminu przedawnienia.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, roszczenia przedawnione przysługujące przeciwko konsumentowi, co do których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie podniesiono zarzutu przedawnienia, podlegają z tym dniem skutkom przedawnienia określonym w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

W związku z ustaleniem, że roszczenia powoda uległy przedawnieniu na podstawie art. 117 § 1 i 2 ¹ kc, Sąd oddalił powództwo w całości.

Jak wskazano powyżej, pozwanego nieznanego z miejsca pobytu reprezentował w niniejszej sprawie kurator w osobie radcy prawnego. Sąd w pkt II wyroku przyznał kuratorowi wynagrodzenie w wysokości 900,00 zł wraz z podatkiem z VAT. Sąd ustalił kwotę wynagrodzenia biegłego na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej w związku z art. 113 § 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.