Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ciechanowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 sierpnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Lidia Kopczyńska
Protokolant:	stażysta Patryk Burdecki

po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2015 r. w Ciechanowie

sprawy z powództwa

G. M. C.

przeciwko

D. O., R. O., M. O.

o odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu mieszkalnego

w przedmiocie sprzeciwu M. O. od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym w dniu 31 grudnia 2014 roku w sprawie I Nc 4304/14

orzeka:

I.  w części, w której nakaz zapłaty z dnia 31 grudnia 2014 roku stracił moc zasądza od pozwanego M. O. na rzecz powoda G. M. C. kwotę 2.040,71 zł (dwa tysiące czterdzieści złotych siedemdziesiąt jeden groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 28 listopada 2014 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu w kwocie 630,00 zł (sześćset trzydzieści złotych) uznając, iż jego odpowiedzialność jest solidarna z D. O. i R. O.;

II.  zasądza od pozwanego M. O. na rzecz powoda G. M. C. kwotę 103,00 zł (sto trzy złote) tytułem zwrotu pozostałych kosztów procesu.

Sygn. akt I C 455/15

UZASADNIENIE

Powód G. M. C., reprezentowany przez radcę prawnego M. M., w pozwie z dnia 28 listopada 2014r. wnosił o zasądzenie solidarnie od pozwanych: D. O., R. O., M. O. kwoty 2040,71 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto powód wnosi o zasądzenie kosztów procesu, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwani zajmują lokal mieszkalny bez tytułu prawnego. Pozwem dochodzone jest odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu za okres od marca 2012r. do września 2014 r. Odszkodowanie wyliczone zostało w wysokości odpowiadającej czynszom, które obowiązywały przy umowie najmu w tym okresie. Administrator wzywał pozwanych do dobrowolnej zapłaty, jednakże do chwili wytoczenia powództwa należność nie została zapłacona. Do pozwu zostało dołączone wyliczenie należności za okres od 1 stycznia 2012 r. do 30 września 2014 r., z którego wynika, że po uwzględnieniu rozliczeń do zapłaty pozostaje kwota 2040,71 zł.

W dniu 31 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Ciechanowie w sprawie I Nc 4304/14 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał pozwanym D. O., R. O., M. O. aby zapłacili solidarnie powodowi kwotę 2040,71 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 28 listopada 2014 r. wraz z kwotą 630 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu lub wnieśli w tym terminie sprzeciw (dowód: nakaz k. 12 akt).

Pozwana D. O. otrzymała odpis nakazu w dniu 9 lutego 2015 r. (dowód: potwierdzenie odbioru k. 14 akt).

Pozwany R. O. otrzymał odpis nakazu w dniu 3 kwietnia 2015 r. (dowód: potwierdzenie odbioru k. 25 akt).

Pozwany M. O. otrzymał odpis nakazu w dniu 2 kwietnia 2015 r. (dowód: potwierdzenie odbioru k. 24 akt).

Pozwani D. O. i R. O. nie złożyli sprzeciwu od nakazu, a tym samym nakaz w stosunku do nich stał się prawomocny.

W dniu 3 kwietnia 2015 r. sprzeciw od nakazu zapłaty wniósł M. O., w którym podniósł, że ze względu na pobyt w Zakładzie Karnym obecnie nie ma środków do spłacenia zobowiązania. Równocześnie zobowiązał się do spłacenia zobowiązania w ciągu 6 miesięcy od opuszczenia zakładu karnego (sprzeciw k. 26-27 akt).

Po złożeniu sprzeciwu przez M. O. powód w dalszym ciągu wnosił o zasądzenie solidarnie od pozwanych D. O., R. O., M. O. kwoty 2040,71 zł wraz z ustawowymi odsetkami od daty wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm.

W piśmie procesowym z dnia 23 czerwca 2015 r. pełnomocnik powoda wskazał, że w sprzeciwie pozwany uznał zasadność roszczenia i złożył zobowiązanie jego spłaty w odroczonym terminie. Zobowiązanie do spłaty zostanie przez powoda uwzględnione przy wniosku egzekucyjnym, jednakże nie może mieć wpływu na rozstrzygnięcie merytoryczne sprawy (pismo k. 39 akt).

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Właścicielem lokalu socjalnego nr (...) położonego w C. przy ul (...) jest G. M. C.. Od 29 grudnia 2009 r. najemcą lokalu była matka M. D. O.. Umowa najmu była zawarta na okres do 29 grudnia 2010 r. (dowód: umowa najmu k. 9 akt).

Uprawnionymi do zajmowania lokalu wraz z D. O. byli jej synowie R. O. i M. O. (bezsporne).

Pozwani D. O., R. O. i M. O. zamieszkali w przedmiotowym i zajmują go do chwili obecnej (bezsporne).

Na dzień 30 września 2014 r. zaległość pozwanych z tytułu odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu wynosiła 2040,71 zł, na którą to kwotę składały się: należność główna – 1779,24 zł, skapiatlizowane odsetki – 261,47 zł (dowód: wyliczenia k. 7 akt, wezwanie do zapłaty k. 8 akt).

Pozwany M. O. nie kwstionował prawidłowości wyliczenia należności oraz faktu zalegania z zapłatą (sprzeciw k. 26-27 akt).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dołączone dokumenty: wyliczenie należności k. 7 akt, wezwanie do zapłaty k. 8 akt, umowa najmu k. 9 akt, sprzeciw k. 26-27 akt.

Sąd uwzględnił dołączone dokumenty, ich prawdziwość nie była kwestionowana przez strony i nie budzi wątpliwości. Przedłożone dokumenty rzeczywiście były sporządzone, a w ich treść nie ingerowano, nie były przerabiane.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie w sprawie I Nc 4304/14 w dniu 31 grudnia 2014 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał pozwanym D. O., R. O., M. O. aby zapłacili solidarnie powodowi kwotę 2040,71 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 28 listopada 2014 r.. wraz z kwotą 630 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu.

Pozwana D. O. otrzymała odpis nakazu w dniu 9 lutego 2015 r. Pozwany R. O. otrzymał odpis nakazu w dniu 3 kwietnia 2015 r. Pozwany M. O. otrzymał odpis nakazu w dniu 2 kwietnia 2015 r.

Pozwani D. O. i R. O. nie złożyli sprzeciwu od nakazu. Sprzeciw od nakazu zapłaty wniósł tylko pozwany M. O..

Zgodnie z art. 505. § 1 i §2 k.p.c. w razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty traci moc. Nakaz zapłaty traci moc w części zaskarżonej sprzeciwem. Sprzeciw jednego tylko ze współpozwanych o to samo roszczenie oraz co do jednego lub niektórych uwzględnionych roszczeń powoduje utratę mocy nakazu jedynie co do nich.

Zakres zaskarżenia sprzeciwem decyduje, w jakim zakresie sprawa będzie rozpatrywana po wniesieniu sprzeciwu (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2004 r., III CZP 57/04, OSNC 2005, nr 10, poz. 171). Artykuł 505 § 2 k.p.c. wskazuje, że wniesienie sprzeciwu przez jednego z pozwanych ponoszących wspólnie odpowiedzialność, nie odnosi skutku wobec pozostałych pozwanych. Nakaz traci moc zatem jedynie w stosunku do tego z pozwanych, który złożył sprzeciw. Przepis ten precyzuje również, że w wypadku złożenia sprzeciwu co do jednego lub niektórych roszczeń uwzględnionych nakazem zapłaty, nakaz traci moc jedynie w tej części.

Ponieważ pozwani D. O. i R. O. nie złożyli sprzeciwu od nakazu, w stosunku do nich nakaz stał się prawomocny. Natomiast w stosunku do pozwanego M. O., wobec złożenia przez niego sprzeciwu w terminie, nakaz stracił moc i sprawa została skierowana do rozpoznania na rozprawie. W sprzeciwie pozwany M. O. nie kwestionował jednak zasadności dochodzonego roszczenia, a jedynie podnosił swoją trudną sytuację majątkową. Okoliczności podnoszone przez pozwanego mogą mieć znaczenie dla powoda na etapie postępowania egzekucyjnego, a nie merytorycznego rozpoznania sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w C. przy ul (...) jest G. M. C..

Od 29 grudnia 2009 r. do 29 grudnia 2010 r. najemcą lokalu była matka M. D. O.. Obecnie lokal pozwani zajmują bez tytułu prawnego.

Zgodnie z art. 659 § 1 kodeksu cywilnego przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 18 ust 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U.05.31.266 z póź. zm.) osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie.

W świetle art. 18 ust 2 ustawy o ochronie praw lokatorów odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od lokatora odszkodowania uzupełniającego.

W niniejszej sprawie pozwani nie zgłaszali zastrzeżeń co do zasadności żądania przez powoda uiszczenia przez nich należności zawiązanych z lokalem, również nie kwestionowali wysokości naliczonego przez powoda odszkodowania z tytułu bezumownego korzystania z lokalu. W tej sytuacji Sąd uznał roszczenie powoda za uzasadnione i zasądził 2040 zł, na którą to kwotę składały się: należność główna – 1779,24 zł i skapiatlizowane na dzień 30 września 2014 r. odsetki w wysokości 261,47 zł wraz z odsetkami od dnia wytoczenia powództwa.

Zgodnie z art. 481 § 1 kc jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W myśl § 2 art. 481 kc jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

Ze względu na treść art. 482 § 1 kc, który przewiduje możliwość żądania za opóźnienie spełnienia świadczenia odsetek od zaległych odsetek od chwili wytoczenia o nie powództwa, Sąd zasądził odsetki od zaległych odsetek od dnia wytoczenia powództwa.

O kosztach Sąd orzekł w oparciu o art. 98§1 kpc oraz §6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu Dz. U. nr163 poz. 1349 z póź. zm.) oraz 17 zł opłaty od pełnomocnictwa.

Z tych względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

(...)