Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ciechanowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lipca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Lidia Grzelak

Protokolant sądowy P. F.

po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2023 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa H. W.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zadośćuczynienie w kwocie 33890,00 zł

I zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda H. W. tytułem zadośćuczynienia kwotę 19110,00 zł ( dziewiętnaście tysięcy sto dziesięć złotych ) z tym, że:

- kwotę 6110,00 zł ( sześć tysięcy sto dziesięć złotych ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 grudnia 2021 r.;

- kwotę 13000,00 zł ( trzynaście tysięcy złotych ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 kwietnia 2023 r. do dnia zapłaty;

II w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda H. W. kwotę 1800,00 zł ( jeden tysiąc osiemset złotych ) tytułem zwrotu części kosztów procesu;

IV nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. kwotę 262,87 zł ( dwieście sześćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt siedem groszy ) tytułem uzupełnienia kosztów postępowania orzeczonych prawomocnym postanowieniem z dnia 14 października 2022 r.

Sędzia Lidia Grzelak

Sygn. akt I C 529/21

UZASADNIENIE

Powód H. W. w dniu 18 października 2021 r. wniósł pozew przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W., żądając zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kwoty 6110,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 października 2021 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Ponadto wnosił o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwany Towarzystwo (...) S.A. w W. wnosił o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na swoją rzecz od powoda H. W. zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Pismem procesowym z dnia 15 marca 2023 r. powód H. W. rozszerzył powództwo do kwoty 40000,00 zł tj. o 33890,00 zł, wnosząc o zasądzenie:

- kwoty 6110,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2 października 2021 r. do dnia zapłaty oraz

- kwoty 33890,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 31. dnia po doręczeniu pozwanemu pisma zawierającego rozszerzenie powództwa, co nastąpiło w dniu 29 marca 2023 r. Powód podtrzymał żądanie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwany Towarzystwo (...) S.A. w W. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 maja 2021 r. w G. na ul. (...) doszło do wypadku drogowego. Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 5 października 2021 r. wydanym w sprawie II K 492/21 R. P. został uznany za winnego tego, że w dniu 10 maja 2021 r. w G. na ulicy (...) kierując samochodem marki P. nr rej. (...) z przyczepą lekką nr rej. (...) naruszył przepisy prawa drogowego w ten sposób, że nie zachowując szczególnej ostrożności, nie zasygnalizował zawczasu i wyraźnie zmiany kierunku jazdy, skręcił w lewo, uderzając w prawidłowo wyprzedzający go pojazd motocykl marki H. nr rej. (...), kierowany przez H. W., w wyniku czego nieumyślnie spowodował obrażenia ciała u pasażerki motocykla M. W. w postaci: otarcia naskórka w obrębie pośladka prawego, obrzęku tkanek miękkich w obrębie rany przedniej powierzchni podudzia prawego, rany w obrębie przedniej powierzchni podudzia prawego, stłuczenia tkanek miękkich nadgarstka prawego, biodra prawego oraz podudzia prawego, uszkodzenia I stopnia więzadła skokowo - strzałkowego przedniego prawego, złamania w obrębie przyczepu więzadła piętowo-sześciennego prawego, które to skutkują jej rozstrojem zdrowia na okres powyżej 7 dni, tj. popełnienia przestępstwa z art. 177 § 1 k.k. ( akta II K 492/21 ).

Podczas tego zdarzenia drogowego obrażeń ciała doznał również H. W., kierowca motocykla marki H. nr rej. (...). Bezpośrednio po zdarzeniu został przewieziony karetką pogotowia na Szpitalny Oddział Ratunkowy ( (...) ) (...) Szpitala Wojewódzkiego w C.. Po badaniach wykonanych w związku z podejrzeniem złamania kończyny górnej prawej, opuścił szpital tego samego dnia wieczorem. Następnego dnia odczuwał również ból kończyny dolnej lewej w okolicy piszczeli. Pojawił się obrzęk, owrzodzenie i krwiak na lewej kończynie dolnej, będące wynikiem doznanego urazu mięśni i ścięgien grupy mięśni strzałkowych na poziomie podudzia. H. W. miał konsultację ortopedyczną; otrzymał leki i maść przeciwzapalne oraz przeciwbólowe, które stosował przez około trzy miesiące. Leczenie zostało zakończone. Nadal na nodze utrzymują się pozostałości powstałego wówczas krwiaka o charakterze przebarwień i zacienienia skóry z niewielką przepukliną mięśniową. Obecnie nie przyjmuje żadnych leków systematycznie, a jedynie okazjonalnie w zależności od stopnia odczuwanego bólu. Ból odczuwa zwykle w związku ze zmianami pogody lub wzmożonym nakładem pracy wiążącym się z nadmiernym obciążeniem prawej ręki; pracuje jako elektronik. Odczuwa też bóle kończyny dolnej w przypadku jej nadmiernego obciążenia. Kilkakrotnie odbył rehabilitację w związku z doznanym wówczas urazem barku prawego. H. W. otrzymał zwolnienie lekarskie na 5 dni. Uznał, że nie ma potrzeby jego przedłużania, gdyż pracował w systemie zmianowym, a następnie rozpoczynał urlop ( opinia (...) w zakresie chirurgii urazowo – ortopedycznej i rehabilitacji medycznej k. 73 – 83, dokumentacja medyczna k. 15 – 21, zeznania świadka M. W. k. 62 – 63, zeznania powoda H. W. k. 63, 122 – 123 ).

H. W. leczy się przewlekle z powodu cukrzycy typu II, żylaków kończyn dolnych oraz nadciśnienia tętniczego ( bezsporne ).

H. W. w dniu 10 maja 2021 r. doznał niskoenergetycznego urazu wielomiejscowego ze stłuczeniem i raną lewej goleni oraz lewego przedramienia z powierzchownymi ranami oraz obręczy barkowej. Doznany przez H. W. uszczerbek na zdrowiu, wynikający z urazu kończyny dolnej kształtuje się na poziomie 8 % trwałego uszczerbku na zdrowiu zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania, barku – na poziomie 5 %, zaś przedramienia – na poziomie 3 % wskazanego rozporządzenia ( opinia (...) w zakresie chirurgii urazowo – ortopedycznej i rehabilitacji medycznej k. 73 – 83 ).

Pojazd marki P. nr rej. (...), którym kierował R. P. posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu w Towarzystwie (...) S.A. w W. ( bezsporne ).

H. W. zwrócił się do Towarzystwa (...) S.A. w W. o zapłatę zadośćuczynienia, który początkowo odmówił wypłaty zadośćuczynienia wskazując, że z treści prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 5 października 2021 r. wydanego w sprawie II K 492/21 nie wynika, aby H. W. był osobą poszkodowaną w zdarzeniu drogowym z dnia 10 maja 2021 r., a ostatecznie decyzją z dnia 1 października 2021 r. przyznał mu zadośćuczynienie w wysokości 890,00 zł ( decyzje k. 48, 50, 51 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt sprawy II K 492/21 Sądu Rejonowego w Ciechanowie, akt szkody ( k. 48 - 51 ), opinii (...) w zakresie chirurgii urazowo – ortopedycznej i rehabilitacji medycznej ( k. 73 – 83 ), dokumentacji medycznej ( k. 15 – 21 ), zeznań świadka M. W. ( k. 62 – 63 ) oraz zeznań powoda H. W. ( k. 63, 122 – 123 ).

Okoliczności sprawy związane ze zdarzeniem drogowym z dnia 10 maja 2021 r., jak również postępowanie odszkodowawcze prowadzone przed Towarzystwem (...) S.A. w W. nie były sporne, a jednocześnie potwierdzone zostały odpowiednimi dokumentami.

Stan zdrowia powoda H. W., w tym charakter doznanego urazu, jak też jego następstwa, Sąd ustalił na podstawie dokumentacji medycznej oraz opinii (...) w zakresie chirurgii urazowo – ortopedycznej i rehabilitacji medycznej sporządzonej w niniejszej sprawie.

W ocenie Sądu, opinia w zakresie chirurgii urazowo – ortopedycznej i rehabilitacji medycznej została opracowana w sposób rzetelny i fachowy. Wnioski opinii w zakresie obecnego stanu zdrowia powoda jak również wpływu wypadku na jego obecne funkcjonowanie zostały ustalone przy uwzględnieniu dokumentacji medycznej i po przeprowadzeniu badania powoda. Sąd uwzględnił przedmiotową opinię w całości, a ustalenia w nich dokonane przyjął jako własne. Odnosząc się do kwestii wskazanego procentowego trwałego uszczerbku na zdrowia wskazanego w opinii podkreślić należy, że rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania wraz z załącznikiem zawierają jednakże jedynie wytyczne o charakterze pomocniczym, a nie szczegółowe reguły, nie mają zatem dla niniejszej sprawy charakteru wiążącego, a jedynie pomocniczy. Istotą zadośćuczynienia nie jest bowiem ustalenie wysokości stałego uszczerbku na zdrowiu, jest to tylko jeden z elementów wpływających na ustalenie prawa do zadośćuczynienia i jego wysokości.

Spór pomiędzy stronami dotyczył przede wszystkim ustalenia wysokości przysługującego powodowi H. W. zadośćuczynienia. Podkreślić należy, że w toku postępowania przed zakładem ubezpieczeń odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń została ostatecznie przyznana, jednakże wypłacone zadośćuczynienie nie kompensowało – w ocenie powoda – doznanej przez niego krzywdy.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, roszczenie powoda H. W. zasługuje na uwzględnienie częściowo tj. do kwoty 19110,00 zł.

W ocenie Sądu, nie może budzić wątpliwości odpowiedzialność Towarzystwa (...) S.A. w W. za doznane przez powoda H. W. cierpienia doznane w związku ze zdarzeniem komunikacyjnym z dnia 10 maja 2021 r., pozwany zakład ubezpieczeń odpowiada bowiem na podstawie art. 822 kc, jako strona umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartej ze sprawcą wypadku. Jak wskazano powyżej, zasada odpowiedzialności nie jest między stronami w niniejszej sprawie sporna. Spór dotyczył bowiem wysokości zadośćuczynienia.

Bezspornym jest w niniejszej sprawie, że pozwany zakład ubezpieczeń wypłacił powodowi H. W. w związku ze zdarzeniem z dnia 10 maja 2021 r. zadośćuczynienie w wysokości 890,00 zł.

Powód H. W. domaga się obecnie dopłaty do wypłaconego już zadośćuczynienia w wysokości 40000,00 zł, Uznać zatem należy, że, jego zdaniem, wysokość przysługującego mu zadośćuczynienia, powinna wynieść łącznie 40890,00 zł.

Podstawę prawną zasądzenia zadośćuczynienia stanowi przepis art. 445 § 1 kc. Ustawodawca nie sprecyzował w nim jednak konkretnych mierników czy zasad ustalania wysokości zadośćuczynienia, pozostawiając tę kwestię swobodnemu uznaniu sędziowskiemu. Przepis cyt. artykułu stanowi bowiem, że w wypadkach przewidzianych w art. 444 § 1 kc, w tym w razie uszkodzenia ciała, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

W orzecznictwie sądowym ugruntował się, aprobowany także przez piśmiennictwo, pogląd o kompensacyjnym charakterze zadośćuczynienia pieniężnego przewidzianego w art. 445 § 1 kc, tj. uznający je za sposób naprawienia szkody niemajątkowej, wyrażającej się krzywdą w postaci doznanych cierpień fizycznych i psychicznych ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 czerwca 1968 r. w sprawie I PR 175/68, uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1973 r. w sprawie III CZP 37/73 ). Wysokość odpowiedniej sumy, której przyznanie przewiduje art. 445 § 1 kc, zależy więc przede wszystkim od rozmiaru doznanej przez poszkodowanego krzywdy, ustalonej przez sąd przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy. O rozmiarze należnego zadośćuczynienia pieniężnego powinien więc decydować w zasadzie stopień cierpień fizycznych i psychicznych poszkodowanego.

Dokonane w sprawie ustalenia wskazują, że u powoda w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 10 maja 2021 r. doszło do urazów kończyny dolnej lewej oraz kończyny prawej górnej, jak też prawego barku, które mają charakter trwały. Łącznie trwały uszczerbek na zdrowiu, którego doznał powód wynosi 16 % zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania. Podkreślić należy, że wskazane powyżej urazy, wprawdzie mają charakter trwały, jednakże obecnie jedynie w niewielkim stopniu wpływają na codzienne funkcjonowanie powoda H. W., mają charakter sporadyczny, wiążą się przede wszystkim z bólem pojawiającym się w związku z nadmiernym obciążeniem i wzmożonym wysiłkiem w pracy. Leczenie zostało zakończone w okresie około trzech miesięcy od zdarzenia. Nie bez znaczenia, zdaniem Sądu, dla ogólnej oceny stanu zdrowia powoda H. W., jest współistnienie chorób samoistnych, nie związanych z przedmiotowym zdarzeniem drogowym, w postaci nadciśnienia tętniczego oraz cukrzycy typu II.

Niewątpliwe, wysokość zadośćuczynienia należy odnosić do sytuacji z daty jego przyznania, a nie do utraty wartości pieniądza wynikającej z upływu czasu; musi być jednak adekwatna do powstałej szkody. W wyroku z dnia 29 września 2004 r. w sprawie II CK 531/03 Sąd Najwyższy podkreślił, że zadośćuczynienie należne osobie pokrzywdzonej deliktem ma na celu złagodzenie doznanych cierpień fizycznych i moralnych. Wysokość zadośćuczynienia musi zatem pozostawać w zależności od intensywności tych cierpień, czasu ich trwania, ujemnych skutków zdrowotnych, jakie osoba poszkodowana będzie zmuszona znosić w przyszłości. Podobnie w wyrokach z dnia 18 kwietnia 2002 r. w sprawie II CKN 605/00 oraz z dnia 9 listopada 2007 r. w sprawie V CSK 245/07 Sąd Najwyższy wskazał, że w przypadku uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia należy uwzględniać czynniki obiektywne: czas trwania, stopień intensywności cierpień fizycznych i psychicznych, nieodwracalność skutków urazu ( kalectwo, oszpecenie ), rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, wiek poszkodowanego, a także czynniki subiektywne: poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiową. Teza, że zadośćuczynienie jest roszczeniem o charakterze ściśle niemajątkowym mającym za zadanie kompensację doznanej krzywdy jest powszechnie aprobowana w orzecznictwie. Celem zadośćuczynienia jest jedynie złagodzenie doznanych cierpień i wyrządzonej krzywdy. Wysokość zadośćuczynienia musi być adekwatna w tym znaczeniu, że powinna uwzględniać rozmiar doznanej przez poszkodowanego krzywdy oraz przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość i być utrzymana w rozsądnych granicach odpowiadających aktualnym warunkom i stopie życiowej społeczeństwa, zaś zindywidualizowana ocena tych kryteriów pozostawiona jest uznaniu sędziowskiemu ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 16 września 2015 r. w sprawie I ACa 421/15 ). Istotne kryteria mające wpływ na wysokość zadośćuczynienia, to przede wszystkim stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność, czas trwania, nieodwracalność następstw, rozmiar kalectwa i konsekwencje doznanego uszczerbku w życiu osobistym i społecznym ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 1 października 2015 r. w sprawie I ACa 198/15 ). Celem zadośćuczynienia pieniężnego, o którym mowa w art. 445 § 1 kc, jest naprawienie szkody niemajątkowej wyrażającej się w krzywdzie w postaci cierpień fizycznych i psychicznych, to jest ujemnych odczuć przeżywanych w związku z cierpieniami fizycznymi. Ustawodawca wyraźnie zastrzegł, że suma przyznana tytułem zadośćuczynienia ma być „odpowiednia”, a więc nie może być dowolna, lecz musi ściśle uwzględniać stopień doznanej krzywdy. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 23 września 2015 r. w sprawie I ACa 404/15 ).

W ocenie Sądu, kwota przyznanego decyzją z dnia 1 października 2021 r. zadośćuczynienia nie była adekwatna do doznanej przez powoda H. W. krzywdy. Niewątpliwie powód H. W. poniósł uszczerbek na zdrowiu, wynikający z urazu barku, kończyny górnej prawej oraz kończyny dolnej lewej. Wprawdzie stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu jest umiarkowany, ale – przy uwzględnieniu już istniejących chorób samoistnych oraz charakteru pracy powoda - ma istotne znacznie dla komfortu jego życia.

W ocenie Sądu, powodowi H. W. przysługuje zadośćuczynienie w kwocie łącznie 20000,00 zł, które odpowiada stopniowi doznanej przez niego szkody. Sąd wysokość zadośćuczynienia pomniejszył o przyznane już powodowi zadośćuczynienie w toku postępowania przed zakładem ubezpieczeń tj. o kwotę 890,00 zł i w związku z tym zasądził kwotę 19110,00 zł. W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił, uznając je za niezasadne. Odsetki ustawowe za opóźnienie Sąd zasądził: od kwoty 6110,00 zł od dnia 6 grudnia 2021 r. oraz od kwoty 13000,00 zł od dnia 28 kwietnia 2023 r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo w zakresie żądania odsetek ustawowych za opóźnienie w pozostałej części również jako niezasadne.

Sąd miał na uwadze, że stosownie do art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od daty złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. Sąd miał na uwadze, że już w październiku 2021 r. kwota przyznanego powodowi zadośćuczynienia tj. 690,00 zł, była nieadekwatna do stopnia doznanej przez powoda krzywdy, jednakże powód w toku postępowania likwidacyjnego przed zakładem ubezpieczeń nie przedstawił wszystkich istotnych okoliczności sprawy związanych z doznanym przez niego urazem i stanem zdrowia. Dopiero do pozwu została załączona dokumentacja medyczna, co uzasadnia, zdaniem Sądu, przyznanie odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 6110,00 zł ( roszczenie pierwotne ) od dnia doręczenia pozwanemu zakładowi ubezpieczeń odpisu pozwu tj. od dnia 6 grudnia 2021 r. W zakresie odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty stanowiącej rozszerzenie powództwa, Sąd uznał za zasadne żądanie powoda w tej części, zasądzając je od dnia 28 kwietnia 2023 r. tj. zgodnie z żądaniem powoda, przy uwzględnieniu, że pozwany zakład ubezpieczeń otrzymał odpis pisma zawierającego rozszerzenie powództwa w dniu 29 marca 2023 r. Istotnym jest, w ocenie Sądu, że rozszerzenie powództwa nastąpiło już po wydaniu opinii medycznej, co pozwalało na wyczerpującą ocenę stanu zdrowia powoda i doznanych przez niego obrażeń w związku ze zdarzeniem drogowym z dnia 10 maja 2021 r.

Orzekając o kosztach procesu, Sąd miał na uwadze treść art. 100 zd. 1 kpc, stosunkowo je rozdzielając. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem zwrotu części kosztów procesu kwotę 1800,00 zł, w tym 1000,00 zł tytułem zwrotu kosztów opłaty sądowej od uwzględnionej części powództwa oraz 800,00 zł tytułem kosztów opinii medycznej ( zwrot zaliczki uiszczanej przez powoda ). Sąd kosztami opinii medycznej obciążył pozwanego w całości, mając na uwadze, że co do zasady potwierdziła roszczenia powoda. W pozostałym zakresie, tj. co do kosztów zastępstwa procesowego, Sąd pozostawił strony przy poniesionych kosztach, mając na uwadze wynik sprawy.

Jednocześnie Sąd, stosownie do art. 83 ust. 2 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, obciążył pozwanego obowiązkiem uzupełnienia kosztów procesu poniesionym tymczasowo z sum budżetowych, orzeczonych postanowieniem z dnia 14 października 2022 r. ( koszty opinii medycznej ).