Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ciechanowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2025 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Lidia Grzelak

Protokolant st. sekr. sąd. Edyta Wojciechowska

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2025 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko M. K.

o zapłatę 1139,49 zł

I zasądza od pozwanej M. K. na rzecz powoda (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 1139,49 zł ( jeden tysiąc sto trzydzieści dziewięć złotych czterdzieści dziewięć groszy ) z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od dnia 9 lipca 2024 r. do zapłaty;

II zasądza od pozwanej M. K. na rzecz powoda (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 387,00 zł ( trzysta osiemdziesiąt siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, w tym kwotę 287,00 zł ( dwieście osiemdziesiąt siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

sędzia Lidia Grzelak

Sygn. akt I C 637/24

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej M. K. kwoty 1139,49 zł z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od dnia 9 lipca 2024 r. do dnia zapłaty. Wnosił ponadto o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Wytoczone powództwo stanowiło kontynuację elektronicznego postępowania upominawczego w sprawie Nc-e (...) wytoczonego dnia 9 lipca 2024 r.

Pozwana M. K. w odpowiedzi na pozew wnosiła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwana podnosiła zarzuty: braku legitymacji czynnej powoda, nieudowodnienia roszczenia co do zasady, jak i co do wysokości, nieudowodnienia wypłaty kapitału w umowie o kartę – limit kredytowy (brak dowodu zasilenia karty), braku wymagalności roszczenia powoda, zamieszczenia w treści umowy klauzul niedozwolonych. M. K. podnosiła, że nie wnioskowała o udzielenie pożyczki za pośrednictwem platformy internetowej wskazanej przez powoda. Nie udostępniono jej na wirtualnej karcie kredytowej żadnych środków, a strony nie łączył żaden stosunek zobowiązaniowy. Pozwana kwestionowała walor dowodowy dołączonych przez stronę powodową dokumentów.

Pełnomocnik pozwanej zobowiązany do złożenia zaświadczenia z (...) Bank (...) S.A. w W., że w okresie 3-13 stycznia 2022 r. pozwana M. K. nie była posiadaczem rachunku bankowego nr (...) lub, jeśli była posiadaczem wskazanego rachunku bankowego historii operacji na tym rachunku we wskazanym okresie –pod rygorem uznania twierdzeń powoda za prawdziwe, nie przedłożył żadnych dokumentów.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 grudnia 2021 r. M. K. oraz E. (...) w S. ( Bułgaria ) zawarli umowę karty kredytowej nr (...) za pośrednictwem strony internetowej www.axi-card.pl. (...) podstawie tej umowy E. (...) w S. udzielił M. K. finansowania w postaci przyznania linii kredytowej w kwocie 1500,00 zł. Podmiot udzielający kredytu na mocy zwartej umowy udostępnił M. K. kartę kredytową z wytłoczonym numerem karty i jej imieniem i nazwiskiem. W ramach limitu kredytowego M. K. mogła pobierać kwoty w gotówce oraz składać zlecenia płatnicze przy użyciu karty. Umowa została zawarta na czas nieokreślony. Całkowite zobowiązanie obejmuje, w dowolnym czasie obowiązywania przedmiotowej umowy: wykorzystaną kwotę limitu kredytowego, należne od niej odsetki, prowizję za udzielenie limitu kredytowego oraz odsetki za opóźnienie, jeżeli są naliczane. Całkowita kwota do zapłaty wynosiła 1587,30 zł. Rzeczywista roczna stopa oprocentowania ( (...) ) kredytu wynosi 83,54 %. Odsetki od wykorzystanej kwoty obliczane były według stałej rocznej stopy procentowej w wysokości 6,94 %., przy czym stopa odsetek nie może przekroczyć maksymalnej wysokości odsetek za opóźnienie. Dodatkowo M. K. na mocy zawartej umowy zobowiązała się do zapłaty miesięcznej prowizji za udzielenie limitu kredytowego stanowiącej wynagrodzenie za udzielenie limitu w wysokości 15,25 % wykorzystanej kwoty według stanu na dany miesiąc, która jest obliczana w stosunku dziennym w wysokości 0,175 % do kwoty 5,25 % oraz dodatkowo w wysokości miesięcznej 10 %. wykorzystanej kwoty. Część Prowizji za udzielenie limitu kredytowego w wysokości 10 % wykorzystanej kwoty naliczana pierwszego dnia po upływie okresu płatności nie jest pobierana za dany miesiąc, jeżeli kwota całkowitego zobowiązania zostanie spłacona w całości w okresie płatności w danym miesiącu. Umowa ulega rozwiązaniu w momencie spłaty całkowitego zobowiązania, ale także również bez wypowiedzenia przez podmiot udzielający kredytu - w przypadku gdy kredytobiorca nie wykonuje wymagalnych zobowiązań lub naruszone zostały istotne zobowiązania wynikające z umowy. W dniu 3 stycznia 2022 r. ma rachunku bankowym M. K. udostępniona została kwota 1200,00 zł ( umowa kredytu nr (...) wraz z załącznikami k. 31-34, potwierdzenie przelewu k. 41 ).

Do przedmiotowej umowy zawarte zostały aneksy w dniach 30 grudnia 2021 r. i 19 kwietnia 2022 r. Na podstawie aneksów limit kredytowy został podwyższony do 1700,00 zł, a następnie do 1900,00 zł. Ostatecznie całkowita kwota do zapłaty wynosiła 2010,58 zł ( aneks nr (...) z dnia 30 grudnia 2021 r. k. 35-38, aneks z dnia 19 kwietnia 2022 r. k. 39-40 ).

W związku z niewywiązywaniem się przez M. K. z warunków umowy A. C. o wydanie międzynarodowej karty kredytowej z limitem odnawialnym i limitem kredytowym o nr (...), w ramach której przyznany limit wynosił 1900,00 zł, E. (...) w S. pismem z dnia 11 czerwca 2024 r. rozwiązał z pozwaną umowę karty z limitem kredytowym, zobowiązując ją do zapłaty kwoty 1566,38 zł ( bezsporne ).

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności zawartej dnia 16 czerwca 2024 r. pomiędzy E. (...) z siedzibą w S. (Bułgaria) , a (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. doszło do przelewu wierzytelności przysługujących E. (...) z siedzibą w S. (Bułgaria) m in. w stosunku do M. K. na rzecz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Cena za nabywane wierzytelności została zapłacona przez cesjonariusza ( umowa przelewu wierzytelności wraz z załącznikami k. 20-21, wykaz wierzytelności k. 22 ).

Pismem z dnia 20 czerwca 2024 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zawiadomił M. K. o przelewie wierzytelności , wskazując że na dzień nadania pisma jej zadłużenie z tytułu umowy nr (...) wynosi 1607,48 zł, w tym 1566,38 zł tytułem należności głównej oraz 41,10 zł tytułem odsetek. Nieprzekraczalny termin do zapłaty ustalony został na dzień 27 czerwca 2024 r. ( zawiadomienie o przelewie wierzytelności k. 43 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranych w sprawie dokumentów, a w szczególności umowy kredytu, aneksów do niej zawartych, potwierdzenia przelewu, dokumentów dotyczących przelewu wierzytelności. W ocenie Sądu, zebrany w sprawie materiał dowodowy, wskazuje w sposób jednoznaczny na istnienie roszczenia dochodzonego pozwem, wynikającego z umowy z dnia 30 grudnia 2021 r.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W razie cesji wierzytelności, na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, wszystkie właściwości, przywileje i braki, a więc ustawodawca zakłada identyczność wierzytelności cesjonariusza z wierzytelnością cedenta ( art. 509 § 2 kc ).

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. nabył przedmiotową wierzytelność od E. (...) w S. (Bułgaria). Potwierdzeniem tego jest wykaz wierzytelności oraz dołączona umowa cesji wierzytelności. Do umowy przelewu wierzytelności dołączony został załącznik, w którym opisana jest wierzytelność wraz z podaniem numeru umowy kredytu, danych personalnych kredytobiorcy oraz kwoty kredytu. Dokumenty te potwierdzają skuteczne nabycie wierzytelności przysługującej w stosunku do pozwanej i legitymację czynną powoda w niniejszej sprawie.

Na skutek przelewu wierzytelności doszło więc do zmiany strony stosunku zobowiązaniowego po stronie wierzyciela, a zatem powód jest legitymowany czynnie do występowania w niniejszym procesie. Znajdujące się w aktach sprawy dokumenty potwierdzają w myśl art. 511 kc, że do zawarcia umowy doszło.

Bezspornym jest w niniejszej sprawie, że poprzednik prawny powoda E. (...) w S. (Bułgaria) udzielił przedmiotowej pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a pozwana M. K. działała przy zawarciu umowy jako konsument w rozumieniu art. 22 ¹ kc; czynność dokonana przez pozwaną nie była bowiem związana bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Posiadanie przez pozwaną statusu konsumenta nie było zresztą kwestionowane przez powoda. Z tych względów, do umowy mają zastosowanie również przepisy ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, zgodnie z którymi, przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę, na podstawie której przedsiębiorca w zakresie swojej działalności, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu.

Kolejny zarzut pozwanej M. K. dotyczył niewykazania roszczenia co do zasady i wysokości, a zatem braku umowy i wykonania umowy przez pierwotnego wierzyciela. Twierdzenia pozwanej są, w ocenie Sądu, w tym zakresie niewiarygodne. Do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy pozwaną i poprzednikiem prawnym powoda doszło za pomocą środków porozumiewania się na odległość, a zatem podpisy stron nie były wymagane. Poza wydrukiem komputerowym umowy kredytu, a także aneksami do tej umowy powód przedstawił również potwierdzenia przekazania do dyspozycji pozwanej udzielonej kwoty na posiadany przez nią rachunek bankowy. W tym miejscu Sąd pragnie wskazać, że wzywał pozwaną ( jej pełnomocnika ) do przedłożenia dokumentów potwierdzających, że w dacie zawarcia umowy nie była posiadaczem rachunku bankowego na który został dokonany przelew, bądź jeżeli była właścicielem tego rachunku do wykazania historii operacji na tym rachunku. Wezwanie było zastrzeżone pod rygorem uznania twierdzeń powoda za prawdziwe. Pełnomocnik pozwanej nie przedłożył żądanych przez sąd dokumentów, a zatem Sąd uznał zgodnie z twierdzeniami przedstawionymi przez stronę powodową, że M. K. była właścicielem rachunku bankowego i otrzymała kwotę, o którą wnioskowała. Dodatkowo nie sposób nie zauważyć, że gdyby M. K. nie wyraziła w stosunku do E. (...) w S. (Bułgaria) woli zawarcia umowy kredytowej i nie złożyła wniosku o jego udzielenie, to podmiot udzielający kredytów po prostu nie posiadałby jej danych osobowych ( danych wrażliwych ), nie tylko imienia i nazwiska, ale również adresu zamieszkania, numeru dowodu osobistego, numeru ewidencyjnego PESEL, adresu e-mail, czy numeru telefonu. W ocenie Sądu dokumenty te są zatem wystarczające dla stwierdzenia, że w dniu 30 grudnia 2021 r. doszło do zawarcia przedmiotowej umowy pożyczki, a następnie jej aneksowania w dniach 30 grudnia 2021 r. i 19 kwietnia 2022 r.

Sąd ustalił zatem, że pierwotny wierzyciel E. (...) w S. (Bułgaria) oraz M. K. zawarli umowę kredytu polegającą na udostępnieniu pozwanej w formie międzynarodowej karty kredytowej z kredytem odnawialnym lub częściowo w formie przelewu środków finansowych, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, zgodnie z którą przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę, na podstawie której przedsiębiorca w zakresie swojej działalności, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu.

W postanowieniach umowy kredytu z dnia 30 grudnia 2021 r. wyraźnie zastrzeżono, że: za udzielenie limitu kredytowego, wydanie karty, krajową i zagraniczną płatność kartą, a także wypłatę z bankomatu nie była pobierana prowizja. Zgodnie z postanowieniami umowy prowizja we wskazanej wysokości naliczana była tylko po upływie okresu płatności i nie była pobierana za dany miesiąc jeżeli kwota całkowitego została terminowo spłacona w całości. Strona pozwana wbrew twierdzeniom podnoszonym w odpowiedzi na pozew była świadoma swoich zobowiązań, gdyż początkowo dokonywała terminowych wpłat, a następnie zaprzestała ich dokonywania. Wobec czego podmiot finansowy miał prawo zgodnie z zapisami umowy i przepisami obowiązującego prawa za korzystanie z cudzego kapitału, wobec zaistniałej zwłoki naliczać odsetki i prowizję. Nie jest to w żaden sposób sprzeczne z dobrymi obyczajami. Tym niemniej, wskazać należy, że jak wynika wprost z treści uzasadnienia pozwu (strona 8 pozwu ), przedmiotem roszczenia jest wyłącznie niespłacona kwota kapitału wykorzystanego limitu kredytowego.

Zasadność roszczenia w tym zakresie podlega ocenie w kontekście treści art. 36a i nast. cyt. ustawy przewidujących ograniczenia co do wysokości pozaodsetkowych kosztów kredytu. Prima facie przy zastosowaniu metody wskazanej przez powoda i wzięciu pod uwagę całkowitej kwoty kredytu w wysokości 1900,00 zł (podwyższanej aneksami), to pozaodsetkowe koszty kredytu z art. 36a ustawy istotnie nie zostały przekroczone. Niemniej w niniejszej sprawie znalazł również zastosowanie art. 36c ustawy, zgodnie z którym, w przypadku udzielenia przez kredytodawcę lub podmiot z nim powiązany konsumentowi, który nie dokonał pełnej spłaty kredytu, kolejnych kredytów w okresie 120 dni od dnia wypłaty pierwszego z kredytów całkowitą kwotę kredytu, dla celów ustalenia maksymalnej wysokości pozaodsetkowych kosztów kredytu, o której mowa w art. 36a, stanowi kwota pierwszego z kredytów, zaś pozaodsetkowe koszty kredytu obejmują sumę pozaodsetkowych kosztów wszystkich kredytów udzielonych w tym okresie.

Maksymalną kwotę kredytu oblicza się bowiem według wzoru: (...) ≤ (K x 25%) + ( K x x 30%), w którym poszczególne symbole oznaczają: (...) maksymalną wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu, K – całkowitą kwotę kredytu, n – okres spłaty wyrażony w dniach, R – liczbę dni w roku. Wobec czego po przeanalizowaniu postanowień umowy, Sąd uznał, że warunki jej zawarcia mieszczą się w granicach określonych przepisami prawa.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uwzględnił roszczenie powoda w całości, zasądzając w pkt I wyroku od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1139,49 zł z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od dnia 9 lipca 2024 r. ( wytoczenie powództwa w (...) ) do dnia zapłaty.

O odsetkach od kwoty dochodzonego kapitału w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie sąd orzekł zgodnie z treścią pozwu, mając na uwadze treść art. 481 § 2 ¹ kc, zgodnie z którym maksymalna wysokość odsetek za opóźnienie nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie (odsetki maksymalne za opóźnienie). Powód domagał się zasądzenia odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym tj. od dnia 9 lipca 2024 r. Niniejsze postępowanie jest kontynuacją umorzonego elektronicznego postępowania upominawczego, a zatem naliczane odsetek od żądanej w pozwie daty jest zasadne.

O zwrocie kosztów procesu przez pozwaną na rzecz powoda, Sąd orzekł stosownie do art. 98 kpc. Sąd w pkt II wyroku zasądził pozwanej M. K. zwrot kosztów procesu w kwocie 387,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, zgodnie z dyspozycją art. 98 § 1 ¹ kpc. Na kwotę tą składają się : opłata sądowa od pozwu w kwocie 100,00 zł , opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 270,00 zł; wysokość kosztów zastępstwa procesowego Sąd ustalił na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.