Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ciechanowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2025 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Lidia Grzelak

Protokolant st. sekr. sąd. Edyta Wojciechowska

po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2025 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w Z. ( Szwajcaria )

przeciwko W. R.

o zapłatę 5616,90 zł

I zasądza od pozwanej W. R. na rzecz powoda (...) w Z. kwotę 5616,90 zł ( pięć tysięcy sześćset szesnaście złotych dziewięćdziesiąt groszy ) z tym, że kwotę 5000,00 zł ( pięć tysięcy złotych ) z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od dnia 19 września 2023 r. do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanej W. R. na rzecz powoda (...) w Z. kwotę 2217,00 zł ( dwa tysiące dwieście siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, w tym 1817,00 zł ( jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

Sędzia Lidia Grzelak

Sygn. akt I C 656/24

UZASADNIENIE

Powód (...) w Z. ( Szwajcaria ) wniósł o zasądzenie od pozwanej W. R. kwoty 5616,90 zł, z tym że kwoty 5000,00 zł z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od dnia 19 września 2023 r. do dnia zapłaty oraz 538,27 zł i 78,63 zł bez dalszych odsetek. Wnosił ponadto o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Nakazem zapłaty z dnia 14 listopada 2024 r. wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie I Nc 739/24 referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Ciechanowie uwzględnił powództwo w całości.

Pozwana W. R. w ustawowym terminie wniosła sprzeciw od przedmiotowego nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz od powodu zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. Pozwana w pierwszej kolejności podniosła zarzut braku legitymacji czynnej po stronie powoda. Odnosząc się do roszczenia dochodzonego niniejszym pozwem, pozwana podnosiła zarzut niewykazania roszczenia co do zasady i wysokości, braku dowodu zawarcia umowy, braku jej podpisania zarówno przez pozwaną, jak i osobę umocowaną przez pożyczkodawcę, występowania w umowie klauzul niedozwolonych.

W toku procesu powód co do zasady podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 sierpnia 2023 r. W. R. oraz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. za pośrednictwem platformy internetowej www.kuki.pl zawarli umowę pożyczki nr (...). Na podstawie tej umowy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. udzielił W. R. pożyczki w kwocie 5000,00 zł. Następnie strony zawarły w dniu 6 września 2023 r. aneks do tej umowy dotyczący dodatkowej kwoty pożyczki 500,00 zł. Umowa zawierała szczegółowe dane osobowe pożyczkobiorczyni: imię i nazwisko, PESEL, adres zamieszkania, seria i numer dowodu osobistego, numer telefonu, adres e-mail oraz numer rachunku bankowego. Prowizja za udzielenie pożyczki w kwocie 5000,00 zł określona została na kwotę 541,05 zł, zaś odsetki – na kwotę 84,25 zł. Prowizja za udzielenie pożyczki w kwocie 500,00 zł określona została na kwotę 51,29 zł, zaś odsetki – na kwotę 2,81 zł. Spłata pożyczki miała nastąpić w terminie do 18 września 2023 r. ( w umowie 16 września 2023 r. – sobota ). W przypadku opóźnienia w spłacie pożyczki pożyczkodawca zastrzegł sobie możliwość naliczania odsetek za czas opóźnienia w wysokości równej dwukrotności sumy stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych w stosunku rocznym tj. odsetki maksymalne za opóźnienie - § 8.1 umowy. Pożyczkodawca udzielił W. R. pożyczki w wyniku przeprowadzenia pozytywnej oceny jej zdolności kredytowej na podstawie informacji podanych przez pożyczkobiorczynię ( umowa pożyczki k. 8 - 11 v, aneks z dnia 6 września 2023 r. k. 12 - 15, potwierdzenie wykonania transakcji k. 16 – 16 v, przelew weryfikacyjny k. 17, oświadczenie dotyczące oceny zdolności kredytowej k. 7 ).

Na podstawie umowy pośrednictwa kredytowego z dnia 1 czerwca 2017 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. została uprawniona przez D. S. z ograniczoną odpowiedzialnością w W. do poszukiwania osób fizycznych zainteresowanych uzyskaniem pożyczki konsumenckiej od wierzyciela pierwotnego za pośrednictwem strony internetowej www.kuki.pl, należącej do pośrednika ( umowa pośrednictwa kredytowego k. 51 – 58 ).

Na podstawie ramowej umowy przelewu wierzytelności zawartej dnia 31 marca 2023 r. pomiędzy (...) w Z. a (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wraz z aktem cesji nr 01/11/23 do tej umowy z dnia 2 listopada 2023 r., załącznikiem B z dnia 17 listopada 2023 r. oraz załącznikiem nr 2 do tego aktu doszło do przelewu wierzytelności przysługujących (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. m in. w stosunku do W. R.. Cena za nabywane wierzytelności została zapłacona przez cesjonariusza ( akt cesji wraz z załącznikami: B i nr 2 k. 19, 20 - 20 v, 21, ramowa umowa zakupu wierzytelności k. 22 - 24, pełnomocnictwo k. 27 - 28 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranych w sprawie dokumentów, a w szczególności umowy pożyczki, aneksu do umowy pożyczki, potwierdzeń przelewu kwoty pożyczki, umowy pośrednictwa kredytowego oraz dokumentów dotyczących przelewu wierzytelności.

Wskazać należy, że pozwana W. R. została przez Sąd wezwana na rozprawę w dniu 4 marca 2025 r. do osobistego stawiennictwa celem złożenia zeznań, jednakże nie stawiła się na wezwanie.

W ocenie Sądu, zebrany w sprawie materiał dowodowy, wbrew stanowisku pozwanej W. R. wskazuje w sposób jednoznaczny na istnienie roszczenia dochodzonego pozwem, wynikającego z umowy z dnia 17 sierpnia 2023 r. oraz aneksu do tejże umowy z dnia 6 września 2023 r. Odnosząc się jednak do zarzutu braku podpisów pod umową pożyczki nie można uznać go za właściwy z uwagi na formę w jakiej pożyczka została zawarta. W ocenie Sądu, brak jest podstaw do kwestionowania zawarcia przez strony za pośrednictwem platformy internetowej umowy pożyczki. Umowa taka z oczywistych względów zawarta jest bez jednoczesnej obecności obu stron; zarówno przepisy ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, jak też ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta, dopuszczają taki sposób zawarcia umowy. Powód dysponował szczegółowymi danymi osobowymi pozwanej W. R. takimi jak adres zamieszkania, numer PESEL, numer dowodu osobistego, adres mailowy i jej numer rachunku bankowego co wskazuje, że powód wszedł w posiadanie tych danych, uzyskując je od pozwanej, a nie w jakiś inny sposób. Brak podpisów na umowie zawieranej poprzez platformę internetową nie świadczy o tym, że umowa jest nieważna.

Pozwana W. R. nie przedstawiła również wyciągu z rachunku bankowego nr (...) prowadzonego przez Bank (...) S.A. w B. tj. rachunku, na który przelano kwotę pożyczki, jak też zaświadczenia banku, że nie jest ( nie była w dacie zawierania umowy ) posiadaczem rachunku bankowego o wskazanym powyżej numerze.

Z tych względów podstawą ustaleń Sądu były dokumenty złożone do akt sprawy przez powoda. Część z nich ma charakter dokumentów prywatnych, stanowiąc dowód tego, że osoby, które je podpisały, złożyły oświadczenia w nich zawarte (art. 245 kpc ), a część stanowi wydruki komputerowe. Sąd oceniając te dowody przez pryzmat art. 233 § 1 kpc nie stwierdził, aby treść tych dokumentów budziła uzasadnione wątpliwości co do ich prawdziwości czy autentyczności. Wskazać należy, że wydruki komputerowe mogą stanowić inny środek dowodowy, pozwalający na czynienie na ich podstawie ustaleń faktycznych. Nie wiążą się one z domniemaniami, jakie towarzyszą dokumentom (art. 244 kpc, art. 245 kpc ), jednakże świadczą o istnieniu zapisu komputerowego określonej treści w chwili dokonywania wydruku ( Sąd Apelacyjny w Katowicach w uzasadnieniu wyroku z dnia 8 lutego 2019 r. wydanego w sprawie I ACa 767/18 ). Przedłożone do akt sprawy wydruki komputerowe zawierają szereg danych wrażliwych dotyczących pozwanej W. R., w tym m.in. numer ewidencyjny PESEL, nr rachunku bankowego, nr i serię dowodu osobistego. Pozwana W. R. nie wskazywała, że dane te powód lub jego poprzednik prawny uzyskał bezprawnie.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Umowa pożyczki podlega ogólnym przepisom prawa cywilnego ( art. 720 i nast. kc ). Mają one zastosowanie zarówno w relacjach między osobami fizycznymi oraz w relacjach przedsiębiorca – konsument. W tym ostatnim przypadku zastosowanie mają ponadto przepisy ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim.

Zgodnie z art. 720 kc przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 509 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią ( przelew ), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Zgodnie art. 511 kc jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelności powinien być również pismem stwierdzony.

W razie cesji wierzytelności, na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, wszystkie właściwości, przywileje i braki, a więc ustawodawca zakłada identyczność wierzytelności cesjonariusza z wierzytelnością cedenta ( art. 509 § 2 kc ).

Powód (...) w Z. nabył przedmiotową wierzytelność od (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Potwierdzeniem tego jest wykaz wierzytelności oraz oświadczenie o przelewie wierzytelności. Do umowy przelewu wierzytelności dołączony został załącznik, w którym opisana jest wierzytelność wraz z podaniem numeru umowy pożyczki, danych personalnych pożyczkobiorcy oraz kwoty pożyczki. Dokumenty te potwierdzają skuteczne nabycie wierzytelności przysługującej w stosunku do pozwanej i legitymację czynną powoda w niniejszej sprawie.

Na skutek przelewu wierzytelności doszło więc do zmiany strony stosunku zobowiązaniowego po stronie wierzyciela, a zatem powód jest legitymowany czynnie do występowania w niniejszym procesie. Znajdujące się w aktach sprawy dokumenty potwierdzają w myśl art. 511 kc, że do zawarcia umowy doszło.

Kolejny zarzut pozwanej W. R. dotyczył niewykazania roszczenia co do zasady i wysokości, a zatem braku umowy i wykonania umowy przez pierwotnego wierzyciela. Twierdzenia pozwanej są, w ocenie Sądu, w tym zakresie niewiarygodne. Do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy pozwaną i poprzednikiem prawnym powoda doszło za pomocą środków porozumiewania się na odległość, a zatem podpisy stron nie były wymagane. Poza wydrukiem komputerowym umowy pożyczki powód przedstawił również elektroniczne potwierdzenia przyjęcia wniosku pożyczkowego wraz z informacjami o przyznaniu pożyczki, potwierdzenia przekazania do dyspozycji pozwanej kwoty pożyczki. Dodatkowo nie sposób nie zauważyć, że gdyby W. R. nie wyraziła w stosunku do (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. woli zawarcia umowy pożyczki i nie złożyła wniosku o jej udzielenie, to podmiot udzielający pożyczek po prostu nie posiadałby jej danych osobowych, nie tylko imienia i nazwiska, ale również adresu zamieszkania, numeru dowodu osobistego, numeru ewidencyjnego PESEL czy numeru telefonu. W ocenie Sądu dokumenty te są zatem wystarczające dla stwierdzenia, że w dniu 17 sierpnia 2023 r. doszło do zawarcia przedmiotowej umowy pożyczki, a następnie jej aneksowania w dniu 6 września 2023 r.

Sąd ustalił zatem, że pierwotny wierzyciel (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. oraz W. R. zawarli umowę pożyczki w rozumieniu przepisów art. 720 kc oraz ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, zgodnie z którą przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę, na podstawie której przedsiębiorca w zakresie swojej działalności, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu. Za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności umowę pożyczki ( art. 1 i 3 cyt. ustawy.).

Zarówno umowa pożyczki z dnia 17 sierpnia 2023 r., jak i aneks do niej, przewidywały prowizje za udzielenie pożyczki. Zasadność roszczenia w tym zakresie podlega ocenie w kontekście treści art. 36a i nast. cyt. ustawy przewidujących ograniczenia co do wysokości pozaodsetkowych kosztów kredytu. Prima facie przy zastosowaniu metody wskazanej przez powoda i wzięciu pod uwagę całkowitej kwoty kredytu w wysokości 5500,00 zł, to pozaodsetkowe koszty kredytu z art. 36a ustawy istotnie nie zostały przekroczone. Niemniej w niniejszej sprawie znalazł również zastosowanie art. 36c ustawy, zgodnie z którym, w przypadku udzielenia przez kredytodawcę lub podmiot z nim powiązany konsumentowi, który nie dokonał pełnej spłaty kredytu, kolejnych kredytów w okresie 120 dni od dnia wypłaty pierwszego z kredytów całkowitą kwotę kredytu, dla celów ustalenia maksymalnej wysokości pozaodsetkowych kosztów kredytu, o której mowa w art. 36a, stanowi kwota pierwszego z kredytów, zaś pozaodsetkowe koszty kredytu obejmują sumę pozaodsetkowych kosztów wszystkich kredytów udzielonych w tym okresie.

Jak wskazano powyżej, pożyczka w kwocie 5000,00 zł została udzielona pozwanej dnia 17 sierpnia 2023 r., a po potrąceniu prowizji wypłacona została jej kwota 4500,00 zł, zaś aneks do tej umowy był w istocie drugą pożyczką w kwocie 500,00 zł udzieloną dnia 6 września 2023 r. W ocenie Sądu, okoliczność, że druga pożyczka została udzielone pozwanej W. R. na podstawie aneksowania pierwszej umowy nie wyłącza zastosowania przepisu art. 36c ustawy. Wręcz przeciwnie, ochrona konsumenta nie może być iluzoryczna, a działanie przedsiębiorcy, mającego z zasady silniejszą pozycję kontraktową, winno mieścić się w granicach obowiązującego prawa. W okresie zawarcia umowy pożyczki na kwotę 500,00 zł, pozwana nie dokonała jeszcze spłaty pierwszego zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki z dnia 17 sierpnia 2023 r. zaś okres między zawarciem pierwszej i drugiej z umów nie przekroczył miesiąca. Z tych względów całkowitą kwotę kredytu dla celów ustalenia maksymalnej wysokości pozaodsetkowych kosztów kredytu stanowiła kwota pierwszej z pożyczek, czyli 5000,00 zł. Maksymalną kwotę kredytu oblicza się bowiem według wzoru: (...) ≤ (K x 25%) + ( K x n/R x 30%), w którym poszczególne symbole oznaczają: (...) maksymalną wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu, K – całkowitą kwotę kredytu, n – okres spłaty wyrażony w dniach, R – liczbę dni w roku. Wobec czego po przeanalizowaniu postanowień umowy, Sąd uznał, że warunki jej zawarcia mieszczą się w granicach określonych przepisami prawa.

O odsetkach od kwoty dochodzonego kapitału w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie sąd orzekł zgodnie z treścią pozwu, mając na uwadze treść § 8 ust. 1 umów łączących pozwaną z pierwotnym wierzycielem. Termin spełnienia świadczenia upłynął dnia 18 września 2023 r., a zatem żądanie pozwu zapłaty ich od dnia 19 września 2023 r. uznać należy za zasadne.

O zwrocie kosztów procesu przez pozwaną na rzecz powoda, Sąd orzekł stosownie do art. 98 kpc. Sąd w pkt II wyroku zasądził od pozwanej W. R. zwrot kosztów procesu w kwocie 2217,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, zgodnie z dyspozycją art. 98 § 1 ¹ kpc. Na kwotę tą składają się : opłata sądowa od pozwu w kwocie 400,00 zł , opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1800,00 zł. Wskazując jednocześnie, iż koszty zastępstwa procesowego Sąd ustalił na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.