Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ciechanowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 sierpnia 2025 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Lidia Grzelak

Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Sarnowska

po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2025 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko M. P.

o zapłatę (...),56, zł

I zasądza od pozwanego M. P. na rzecz powódki M. S. kwotę 300,00 zł ( trzysta złotych ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dni 30 listopada 2020 r. do dnia zapłaty;

II w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III zasądza od powódki M. S. na rzecz pozwanego M. P. kwotę 1817,00 zł ( jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, oddalając wniosek o zwrot kosztów procesu w pozostałym zakresie;

IV nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa od powódki M. S. kwotę 4177,69 zł ( cztery tysiące sto siedemdziesiąt siedem złotych sześćdziesiąt dziewięć groszy ) tytułem uzupełnienia kosztów procesu orzeczonych prawomocnymi postanowieniami z dnia 26 lutego 2024 r. oraz 21 października 2024 r., z tym że kwotę 207,35 zł ( dwieście siedem złotych trzydzieści pięć groszy ) przez pobranie z zaliczki zaksięgowanej pod pozycją U11- (...) KU (...).

Sygn. akt I C 816/20

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2020 r. ( data stempla operatora pocztowego ) powódka M. S. wystąpiła do Sądu Rejonowego w Ciechanowie z pozwem przeciwko M. P. wnosząc o zasądzenie kwoty 7144,56 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 21 września 2020 r. do dnia zapłaty. Ponadto powódka wnosiła o zasądzenie zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu M. S. wskazała, że swoje roszczenie przeciwko pozwanemu M. P. wywodzi z tytułu nienależycie wykonanej umowy o dzieło zawartej pomiędzy stronami. Pozwany zgodnie z zawarta umową wykonał dla powódki szklaną balustradę, która w jej ocenie została wykonana wadliwie oraz nie spełnia roli dekoracyjnej. Ponadto prace nie zostały wykonane terminowo, w trakcie montażu balustrady uszkodzone zostały schody w domu powódki, które nie zostały odpowiednio naprawione. Kosz naprawy wad i usterek wadliwej balustrady powódka oceniła na kwotę 6300 zł, a dodatkowo żądała od pozwanego zwrotu nadpłaty za nieterminowe wykonanie dzieła w kwocie 844,56 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany M. P. wnosił o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany wskazywał, że roszczenie powódki należy uznać bezzasadne i przedawnione. Wskazał, że łączyła go z powódką umowa o dzieło na podstawie której zobowiązany był do wykonania szklanej balustrady według indywidualnego projektu. W jego ocenie balustrada ta wykonana została zgodnie z projektem, a przekonanie powódki o nienależytym wykonaniu umowy i związaną z tym odpowiedzialnością odszkodowawczą pozwanego uznać należy za całkowicie nieuzasadnione.

W piśmie procesowym z dnia 13 stycznia 2021 r. powódka podnosiła, że wbrew twierdzeniom strony pozwanej roszczenie nie uległo przedawnieniu, gdyż w niniejszej sprawie będzie miał zastosowanie ogólny 6 – letni termin przedawnienia. Wskazała, że w jej ocenie, dowody wskazują na istnienie wad dzieła. Pozwany nie wykonał należycie ciążącego na nim zobowiązania, a wykonana przez niego balustrada nie spełnia swojej funkcji oraz jej wykonanie nie spełnia oczekiwań wizualnych powódki. Powódka wskazała, że wskutek nienależytego wykonania zobowiązania przez pozwanego zmuszona jest do wynajęcia innego wykonawcy, który naprawi balustradę lub wymieni ją na spełniającą zarówno funkcję estetyczne, jak i użytkowe.

Powódka do końca trwania procesu podtrzymywała zasadniczo swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. W toku procesu podnosiła także, że ma również zastrzeżenia do stabilności wykonanych barierek oraz wysokości szyb. Na rozprawie w dniu 22 lipca 2025 r. wskazała, że podstawę prawną roszczenia stanowi art. 471 kc.

Pozwany także ostatecznie podtrzymywał swoje dotychczasowe stanowisko, wnosząc dodatkowo o zasądzenie na swoją rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w stawce sześciokrotnej wysokości stawki minimalnej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 maja 2018 r. M. P. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą (...) zawarł z M. S. umowę o prace montażowe. Przedmiotem umowy było wykonanie elementów szklanych, zgodnie z ofertą nr 344/05-2018 na terenie nieruchomość przy ulicy (...) w C.. Wartość zamówienia strony ustaliły na kwotę 12420,00 zł brutto. Ponadto wykonawca oświadczył, że posiada aktualną polisę (...) nr (...). Termin wykonania prac określono na 30 dni roboczych od dnia zdjęcia ostatecznych wymiarów i wpłaceniu zadatku w wysokości 50 % całkowitej wartości zamówienia ( umowa o prace montażowe k. 18, oferta k. 19 ).

W dniu 3 czerwca 2018 r. M. przekazała na rachunek bankowy należący do M. P. zadatek w wysokości 6210,00 zł zgodnie z ofertą 344/05-2018 ( potwierdzenie przelewu k. 20 ).

Szczegóły realizacji były ustalane pomiędzy stronami na podstawie innych realizacji M. P., który to przedstawił dokumentacje fotograficzną tych realizacji M. S.. Nie został sporządzony projekt, ustalenia były ustne, telefoniczne bądź drogą mailową. W trakcie wykonywanych prac związanych z montażem balustrady przez pracowników M. M. (2) S. drogą telefoniczną oraz mailową składała zastrzeżenia do złej jakości wykonanych prac, braku terminowości oraz szkód dokonanych przez jego pracowników. Swoje zastrzeżenia M. S. kierowała również bezpośrednio do pracowników M. P.. W trakcie montażu rotuli, których zadaniem jest podtrzymywanie szyb balustrady doszło do uszkodzenia, pęknięcia schodów. Ostatecznie usterka ta została naprawiona przez pracowników M. P., jednak efekt naprawy nie zadowalał M. S., bowiem kolor farby, którą pomalowane były schody różnił się odcieniem od pozostałych schodów. Przy montażu szyby częściowo zostały porysowane, jednak ostatecznie uszkodzone elementy zostały wymienione. Po zakończeniu prac pomiędzy ścianą schodów, a szybami pozostawione zostały kolorowe podkładki, których zadaniem jest podtrzymanie stabilności szyb. Barierki z zamontowanych szyb są różnej wysokości. Obecnie barierki się chwieją i mąż M. S. dokręca poluzowane elementy ( wiadomości e – mail k. 22-23, zeznania powódki M. S. k. 366-369, zeznania świadka K. G. k. 109 -110 ).

W dniu 14 sierpnia 2018 r. M. S. wezwała M. P. do wykonania dzieła polegającego na montażu balustrad szklanych oraz naprawy uszkodzeń powstałych podczas montażu balustrad, w terminie 10 dni, wskazując że w przypadku niewykonania dzieła podejmie dalsze kroki prawne w celu egzekwowania swoich praw lub będzie uprawniona do odstąpienia od umowy ( wezwanie do wykonania dzieła k. 21 ).

Po zakończonych pracach montażowych M. P. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) wystawił na rzecz M. S. fakturę nr (...) na kwotę 6210,00 zł. Termin zapłaty określony został na dzień 7 września 2018 r. ( faktura k. 24 ).

M. S. początkowo odmówiła podpisania protokołu odbioru wykonanych prac i nie uregulowała terminowo należności wynikających z faktury nr (...). M. P. wystąpił do Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z pozwem przeciwko M. S. o zapłatę wynagrodzenia za wykonane prace. W dniu 28 lutego 2019 r. w sprawie I Nc 910/19 Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w W. wydał przeciwko M. S. nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, nakazując zapłatę na rzecz M. P. kwoty 6210,00 zł. M. S. wniosła zarzuty od przedmiotowego nakazu zapłaty. Wyrokiem z dnia 28 października 2019 r. wydanym w sprawie I C 1648/19 Sąd Rejonowy dla m st. W. w W. utrzymał zaskarżony nakaz zapłaty w mocy. Następnie wskutek zaskarżenia przez M. S. przedmiotowego wyroku, Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie o sygn. akt XXVII Ca 534/20, w dniu 30 czerwca 2020 r. wydał wyrok oddalający apelację. Ostatecznie M. S. uregulowała kwotę wynikającą z faktury nr (...). ( bezsporne ).

G. M. P. w okresie od 23 marca 2018 r. do 22 marca 2019 r. objęty był ochroną ubezpieczeniową w (...) S.A. w W. – polisa nr (...). Szkoda polegająca na uszkodzeniu schodów podczas montażu balustrad zgłoszona została ubezpieczycielowi w sierpniu 2018 r. Jako poszkodowaną wskazano M. S.. Decyzją z dnia 5 listopada 2018 r. ubezpieczyciel oszacował szkodą na kwotę 1009,47 zł. Jednocześnie poinformował poszkodowaną, iż zgodnie z treścią polisy nr (...) w szkodzie ma zastosowanie franszyza redukcyjna w wysokości 300,00 zł, o którą pomniejszona została kwota wypłaconego odszkodowania. Kwota odszkodowania do wypłaty na rzecz M. S. wynosiła więc 709,47 zł ( akta szkody k. 210-225 ).

W dniu 10 września 2020 r. M. S. wystosowała wobec M. G. ostateczne wezwanie do zapłaty kwoty 7644,56 zł, na którą składają się dwa roszczenia: o zwrot rabatu w kwocie 844,56 zł oraz o zapłatę odszkodowania w kwocie 6800,00 zł tytułem naprawienia szkody z powodu wadliwie wykonywanych prac polegających na montażu szklanej balustrady w domu przy ulicy (...) w C.. Termin na uregulowanie należności został określony na 3 dni od doręczenia wezwania. Przesyłka została doręczona M. P. w dniu 16 września 2020 r. ( wezwanie do zapłaty k. 63, potwierdzenie nadania k. 64, potwierdzenie odbioru k. 65 ).

Obecnie schody w domu M. S. noszą ślady użytkowania. Stwierdzone uszkodzenia powstały prawdopodobnie w trakcie czteroletniego okresu użytkowania tych schodów przez domowników. Wykonawca balustrady pozostawił trzy podkładki pomiędzy taflami szyb balustrady a licem schodów, co nie wygląda estetycznie. Podkładki umożliwiają stabilizowanie balustrady podczas montażu. Powinny zostać usunięte, a stabilizacja powinna zostać wykonana innymi metodami. Nie stwierdzono wad balustrady zagrażających bezpieczeństwu. Są różnice w wysokości balustrad. Szyby balustrady na górnej kondygnacji – największe i najszersze – są bardzo dobrze ustabilizowane, nie chwieją się. Szyby o najmniejszych szerokościach – lekko się uginają. Lekkie chwianie szyb jest normalnym zjawiskiem fizycznym, spowodowanym geometrą schodów i nie należy tego kwalifikować jako błędu wykonawczego w konstrukcji balustrady. Jedna z rotuli posiada zarysowania, a inna nie jest wystarczająco mocno dokręcona. Na jednej z szyb znajdują się resztki folii. Wykonawstwo balustrady nie zawiera w sobie wad istotnych dla funkcjonalności oraz aspektów technicznych i użytkowych balustrady. Nie doszło do nienależytego wykonania balustrady przez M. P. działającego pod firmą (...) ( opinia biegłego sądowego W. M. wraz z dokumentacją fotograficzną k. 120-140, 181-183 ).

Schody, przy których zamontowana została szklana balustrada przez pracowników M. P. posiadają punktowe uszkodzenia oraz różnice w odcieniach pomalowanych schodów. Prace naprawcze w tym zakresie zostały wykonane. Zakład ubezpieczeń wypłacił z tego tytułu odszkodowanie M. S. z zastosowaniem franszyzy redukcyjnej. Ponadto widoczne jest zarysowanie na powierzchni czołowej stropu, jednak brak jest możliwości określenia czasu i przyczyny powstania zarysowania, a w szczególności czy powstawało w wyniku montażu balustrady. Również nie można stwierdzić, czy drobne zadrapania i zabrudzenia schodów na powierzchni schodów powstały podczas montażu balustrady. Pozostałości folii na obrzeżach szyb powinny zostać usunięte, gdyż wpływają na efekt wizualny. Pozostawione trzy podkładki oraz ślad po zdemontowanej podkładce wpływają negatywnie na estetykę wykonania. Brak dokumentacji projektowej uniemożliwia jednoznaczne stwierdzenie czy demontaż podkładek nie naruszy stabilności balustrady. Nie sposób stwierdzić, które zarysowania na rotuli sąd wynikiem eksploatacji, a które wynikają z dokręcania słabo zamontowanej rotuli. Balustrada podlega pewnym drganiom, mieszczą się one w granicach normy. Nie są one tak duże, aby można je zakwalifikować jako wadę wykonawczą. Biorąc pod uwagę długoletnią eksploatację balustrady nie można stwierdzić, aby nie była ona w stanie przenieść nacisków pochodzących z normalnej eksploatacji. Brak jest uzgodnienia pomiędzy stronami w zakresie rozmiarów poszczególnych tafli szkła ( opinia biegłego sądowego M. A. wraz z dokumentacją fotograficzną k. 240-264, k. 292-297 ).

M. S. szczegóły wizualne balustrady omawiała bezpośrednio z M. P.. Kierowała się przede wszystkim okazanymi jej zdjęciami przez M. P. dotyczącymi, jak twierdził, wykonania przez jego firmę innych projektów, oraz własnym poczuciem estetyki. Nie została sporządzona dokumentacja projektowa, nie było szczegółowych wytycznych. Przy ustalaniu szczegółów realizacji, strony uzgodniły, że kolorowe podkładki zostaną zabudowane elementami drewnianymi. Część podkładek została usunięta, część została pozostawiona dla stabilności konstrukcji. Ostatecznie M. S. zdecydowała, że nie będzie ich zabudowywała ( zeznania pozwanego M. P. k. 360-362, zeznania świadka A. S. k. 359-360).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranych w sprawie dokumentów, a w szczególności umowy o prace montażowe, oferty, faktury, opinii i opinii uzupełniających biegłych sądowych W. M. i M. A., wezwań do zapłaty, akt szkody, korespondencji wymienianej miedzy stronami, a także zeznań stron oraz świadków A. S. i K. G..

Sąd pominął zeznania stron w zakresie okoliczności wykonywania montażu przedmiotowej balustrady ( projektu ). Przedstawione przez nich okoliczności w tym zakresie różniły się na tyle, że wzajemnie sobie przeczyły i nie sposób na ich podstawie było ustalić jakie właściwie były ustalenia między stronami. W pozostałym zakresie zeznania powódki i pozwanego, Sąd uznał za wiarygodne. Zeznania świadków A. S. i K. G. nie budziły wątpliwości Sądu, Sąd uznał je za wiarygodne.

Do akt niniejszej sprawy przedłożone zostały także opinie i opinie uzupełniające dwóch biegłych sądowych z zakresu budownictwa – W. M. i M. A.. Ostateczne wersje opinii nie były kwestionowane przez strony. Zasadniczo jeśli chodzi o podstawowe dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy wnioski obu opinii należy uznać za zbieżne i spójne. W ocenie Sądu zostały one sporządzone zgodnie z wiedzą i doświadczeniem posiadanym przez biegłych sądowych. Sąd podziela wnioski w nich przedstawione,

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo zasługiwało na uwzględnienie w niewielkiej części.

Powódka M. S. wywodziła swoje roszczenie z treści art. 471 kc, zgodnie z którym dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Powódka zawarła z pozwanym umowę o prace montażowe polegającą na zamontowaniu szklanej balustrady w jej domu, za której wykonanie M. S. uregulowała należność w pełnej wysokości, mimo że nie była zadowolona z wyniku odebranego dzieła. M. S. posiadała szereg zastrzeżeń do wykonanej przez pracowników pozwanego balustrady.

Zgodnie z treścią art. 6 kc ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. W niniejszej sprawie to na powódce spoczywał obowiązek udowodnienia, że wykonana balustrada posiada istotne wady, które uniemożliwiają korzystanie z niej.

W procesie cywilnym ciężar dowodu stanowi wymaganie dostarczenia sądowi dowodów potwierdzających przytoczone fakty pod rygorem negatywnego rozstrzygnięcia sprawy. Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej na podstawie art. 471 kc są: zdarzenie, z którym związane jest niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania oraz szkoda i adekwatny związek przyczynowy między zdarzeniem a szkodą. Te wszystkie przesłanki muszą zostać spełnione łącznie, a więc brak zaistnienia chociażby jednej z nich wyłącza tę odpowiedzialność. Obowiązek ich wykazania spoczywa na wierzycielu ( art. 6 kc ), przy czym nie zachodzi domniemanie istnienia przesłanek kontraktowej odpowiedzialności odszkodowawczej. Istota normy zawartej w art. 471 kc wyraża się jedynie wykorzystaniem konstrukcji winy domniemanej, czego nie można utożsamiać z istnieniem domniemania wystąpienia przesłanek kontraktowej odpowiedzialności odszkodowawczej, których udowodnienie musi oczywiście nastąpić zgodnie z regułą wynikającą z art. 6 kc ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia 2023 r. w sprawie II CSKP 807/22 ).

Wskazać należy, że zgromadzony materiał dowodowy nie pozwolił na ustalenie, jakie dokładnie były ustalenia pomiędzy stronami w przedmiocie ostatecznego wyglądu balustrady. Ostatecznie strony nie ustaliły takiego zakresu, bowiem wbrew twierdzeniom strony pozwanej brak jest dowodów, że sporządzony został projekt balustrady oraz, że został on przedstawiony powódce do akceptacji przez podpisaniem umowy, a najpóźniej przez rozpoczęciem prac. W tym miejscu Sąd pragnie również wskazać, że powódka M. S. nie zachowała należytej staranności, gdyż przed rozpoczęciem prac powinna upomnieć się u pozwanego o projekt, na podstawie którego wykonywane będzie dzieło. Tylko na tej podstawie byłaby możliwość stwierdzenia, czy rzeczywiście ustalenia między stronami co do ostatecznego wyglądu balustrady były inne. Na tę okoliczność wskazywali także biegli sądowi w swoich opiniach. Podkreślić należy, że powódka miała świadomość trudności zaprojektowania i wykonania balustrady w jej domu z uwagi na rodzaj schodów ( schody zabiegowe ), co podkreślała wielokrotnie w toku niniejszego procesu. Przyznała również, że miała trudności ze znalezieniem wykonawcy barierki.

Bezspornym w niniejszej sprawie było to, że ukończenie prac związanych z montażem balustrady nastąpiło rzeczywiście po upływie ustalonego terminu. Jednakże strona powodowa nie sprostała obowiązkowi udowodnienia, że opóźnienie to wynikało z celowego zaniedbania pozwanego M. P.. Pozwany natomiast przedstawił pismo informujące o opóźnieniach ze strony huty szkła, co wskazuje, że nie miał wpływu na te opóźnienia.

Bezspornym jest także fakt, że doszło do uszkodzenia schodów przez pracowników pozwanego podczas montażu oraz, że ta usterka została naprawiona przez pozwanego. Odszkodowanie w tym zakresie pokryte zostało z polisy ubezpieczeniowej, którą posiadał M. P. w (...) S.A. w W., jednak zostało pomniejszone o kwotę 300,00 zł, która stanowiła udział własny ubezpieczonego w powstaniu szkody. W umowie udział ten określony został jako franszyza redukcyjna, jej wysokość ustalona została pomiędzy ubezpieczycielem i pozwanym w momencie zawierania umowy. Ze zgromadzonego materiału dowodowego, wynika że M. P. nie wywiązał się z zapisów umowy ubezpieczeniowej i nie uregulował tej kwoty na rzecz powódki M. S.; otrzymała jedynie odszkodowanie z zakładu ubezpieczeń pomniejszone o kwotę 300,00 zł z tytułu franszyzy redukcyjnej. Wobec tego zobowiązany jest do zapłaty na rzecz powódki M. S. tytułem dopłaty do pełnej wysokości należnego jej odszkodowania w związku z uszkodzeniem schodów w kwocie 300,00 zł, tak aby otrzymała odszkodowanie za wyrządzoną szkodę w tym zakresie w pełnej wysokości. Podkreślić należy, że żadne ze stron nie kwestionowała decyzji ubezpieczyciela o przyznaniu odszkodowania z tytułu szkody powstałej w wyniku uszkodzenia schodów podczas prac montażowych i jego wysokości.

Sporna między stronami nie była także okoliczność, że po zamontowaniu balustrady została ona oddana do użytkowania powódce. W momencie wydania dzieła, M. S. nie zgłosiła żadnych istotnych wad uzasadniających odmowę odbioru prac. Powódka wraz z członkami rodziny, którzy prowadzą z nią wspólne gospodarstwo domowe, przez cały czas nieprzerwanie użytkuje schody z zamontowaną przez pozwanego balustradą. Jest to okres już prawie siedmioletni. W tym czasie nie zdecydowała się na rozbiórkę wadliwie, w jej ocenie wykonanego elementu, czy chociażby jego naprawę. Gdyby faktycznie, tak jak wskazywała powódka wykonanie balustrady było na tyle wadliwe, że korzystanie z niej stanowiłoby zagrożenie dla bezpieczeństwa mieszkańców domu, musiałaby podjąć kroki w celu naprawy elementów nieprawidłowo wykonanych.

Wykaz ewentualnych usterek i wad oraz ich zakresu wymagał wiadomości specjalnych, dlatego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu budownictwa. Sąd powołał dwóch biegłych, z uwagi na zastrzeżenia stron zgłaszane do opinii biegłego sądowego W. M.. Po przeanalizowaniu wniosków zawartych w opiniach, stwierdzić należy że wnioski obu opinii są zasadniczo zbieżne i spójne.

Zarówno biegły sądowy W. M., jak i M. A. wskazali, że nie można jednoznacznie potwierdzić wadliwości wykonanej przez pracowników pozwanego dla powódki balustrady. Co prawda biegli stwierdzili drobne usterki takie jak: uszkodzenia punktowe schodów i różnicę w odcieniach pomalowanych schodów ( które to zostały naprawione przez pracowników pozwanego i powódka otrzymała z tego tytułu odszkodowanie ), zarysowanie na powierzchni czołowej stropu, drobne zabrudzenia i zadrapania schodów na powierzchni za szybą, pozostałości folii na obrzeżach, ślady po zdemontowanych podkładkach, pozostawione kolorowe podkładki, niedokładne dokręcenie jednej rotuli i jej zarysowanie oraz odchyłki montażowe w zakresie balustrady szklanej. Biegli jednoznacznie stwierdzili, że wspomniane usterki zasadniczo wpływają na efekt estetyczny wykonanej balustrady, co jest rzeczą subiektywną, i indywidualną. Wykonawstwo balustrady nie zawiera w sobie wad istotnych dla funkcjonalności oraz aspektów technicznych i użytkowych balustrady. Wskazano także, że wieloletnie użytkowanie ocenianego obiektu, nie pozwala na stwierdzenie, które z tych usterek powstały przy montażu, a które w wyniku eksploatacji. Niewątpliwie jedynie, takimi wadami, choć o nieistotnym z punktu widzenia prawidłowości wykonania charakterze są pozostawienie resztek folii na obrzeżach płyt, oraz trzech podkładem, o ile nie było to niezbędne z powodów stabilizacji barierki. Trudno jest natomiast, dokonać oceny wykonanych prac pod względem wizualnym, skoro nie wiadomo jakie były uzgodnienia stron w tym zakresie i wyobrażenie powódki o tym jak będą prezentować się schody z barierką po zakończeniu prac montażowych. Dodatkowo wskazać należy, że powódka M. S., pomimo podnoszonych przez pozwanego zarzutów, nie sprecyzowała wartości odszkodowania za każdą ze wskazanych przez siebie wad dzieła, co uniemożliwia przyznanie jej odszkodowania np. z tytułu pozostawienia resztek folii.

Mając na uwadze powyższe, Sąd doszedł do wniosku, że prace związane z wykonaniem balustrady zostały wykonane przez pozwanego w sposób prawidłowy co do zasady, a zatem nie ponosi on odpowiedzialności odszkodowawczej w stosunku do powódki M. S.. Sąd miał na uwadze, że zgodnie z opiniami biegłych sądowych dzieło zasadniczo zostało wykonane w sposób prawidłowy i nie posiada wad istotnych dla funkcjonalności oraz użytkowania. Sąd oczywiście brał pod uwagę argumentacje strony powodowej, iż wykonana balustrada usytułowana jest w części centralnej domu, a jej efekt wizualny wpływa na wygląd całego pomieszczenia, jednakże co również pokreślili biegli sądowi, a Sąd ten pogląd podziela, że walory estetyczne nie mogą decydować o odpowiedzialności odszkodowawczej. Zgodnie bowiem z treścią wyżej cytowanego art. 471 kc, aby zostały spełnione przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego musiałaby po stronie powódki powstać szkoda w postaci uszczerbku majątkowego, która została spowodowana niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania oraz musi istnieć związek przyczynowy między faktem nienależytego wykonania lub niewykonania zobowiązania, a poniesioną szkodą, którą to jest pilna konieczność poniesienia wydatków związanych z naprawą balustrady, w celu jej bezpiecznego użytkowania. Jak już wskazano ciężar dowodu istnienia tych przesłanek spoczywał na powódce, która nie wykazała na istnienie niewłaściwego spełniania zobowiązania oraz szkodę w związku z wadliwym wykonaniem balustrady.

W związku z powyższym, Sąd doszedł do przekonania, że powództwo w zakresie kwoty żądanej pozwem nie mogło zostać uwzględnione. Po przeanalizowaniu akt sprawy, a przede wszystkim postanowień polisy ubezpieczeniowej, z której częściowo zostało już wypłacone powódce odszkodowanie, za uszkodzenie schodów w trakcie montażu balustrady, Sąd doszedł do przekonania, że pozwany nie wywiązał się ostatecznie z jej postanowień i powinien uregulować na rzecz M. S. kwotę 300,00 zł stanowiącą jego udział własny w sumie ubezpieczenia. Z uwagi, że nie zostało ono dotychczas uregulowane przez M. P., Sąd zasądził w pkt I wyroku ć od pozwanego M. P. na rzecz powódki M. S. kwotę 300,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 grudnia 2020 r. ( data doręczenia odpisu pozwu ) do dnia zapłaty. Powódka nie wykazała, aby wcześniej wzywała pozwanego do zapłaty tej należności, a więc Sąd uznał, że odsetki ustawowe za opóźnienie powinny zostać naliczone od daty doręczenia odpisu pozwu.

W pkt II Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie uznając je za niezasadne.

O zwrocie kosztów procesu przez pozwaną na rzecz powoda, Sąd orzekł stosownie do art. 100 kpc, zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Z uwagi, iż roszczenie powódki zasługiwało na uwzględnienie tylko w niewielkiej części, zasadniczo trzeba uznać pozwanego za stronę wygrywającą proces. Roszczenie główne oddalone zostało w całości, a Sąd zasądził tylko kwotę stanowiąca uzupełnienie dotychczas przyznanego odszkodowania. Sąd postanowił zatem o obciążeniu powódki zwrotem całości kosztów procesu na rzecz pozwanego. Sąd w pkt III wyroku zasądził od powódki na rzecz powoda kwotę 1817,00 zł, a w pozostałym zakresie oddalił wniosek o zwrot kosztów procesu. Na kwotę tą składają się: koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1800,00 zł, ustalone od kwoty przedmiotu sporu oraz opłata skarbowa pod pełnomocnictwa w wysokość 17,00 zł. Wskazując jednocześnie, iż koszty zastępstwa procesowego Sąd ustalił na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Sąd uznał za całkowicie nieuzasadnione żądanie pozwanego w zakresie żądania sześciokrotności minimalnego wynagrodzenia za czynności pełnomocnika profesjonalnego. W ocenie Sądu nie zostały spełnione ku temu żadne przesłanki, charakter sprawy, nakład pracy pełnomocnika oraz czynności podjęte przez niego w sprawie nie uzasadniały przyznania pozwanemu kosztów zastępstwa procesowego w stawce wyższej niż minimalna.

Jednocześnie w pkt IV wyroku Sąd nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa od powódki M. S. kwotę 4177,69 zł tytułem uzupełnienia kosztów postępowania ( koszty wynagrodzenia biegłych sądowych ) orzeczonych prawomocnymi postanowieniami z dnia 26 lutego 2024 r. oraz 21 października 2024 r., z tym że kwotę 207,35 przez pobranie z zaliczki zaksięgowanej pod pozycją: U11- (...), KU (...), (...), stosownie do art. 83 ust. 2 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, zgodnie z którym, w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd orzeka o poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatkach, stosując odpowiednio przepisy art. 113 oraz przepis art. 130 ⁴ kpc.