Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ciechanowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Lidia Kopczyńska
Protokolant:	st. sekr. sąd. Jolanta Dziki

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2018 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G.

przeciwko E. K.

o zapłatę

orzeka

I.  zasądza od pozwanej E. K. na rzecz powoda Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G. kwotę 12.203,39 zł (dwanaście tysięcy dwieście trzy złote trzydzieści dziewięć groszy) z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od 4 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanej E. K. na rzecz powoda Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G. kwotę 3.770,00 zł (trzy tysiące siedemset siedemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  odstępuje od obciążania pozwanej E. K. częścią opłaty sądowej dotychczas nie uiszczonej przez powoda.

Sygn. akt I C 976/18

UZASADNIENIE

Powód Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo - Kredytowa im F. S. z siedzibą w G., reprezentowany przez radcę prawną M. J., w pozwie złożonym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie w dniu 4 kwietnia 2018 r. wnosił o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej E. K. kwoty 12203,39 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu tj. 4 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty. Ponadto wnosił o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwana E. K. zawarła w dniu 24 marca 2017 r. umowę pożyczki kwoty 12500 zł. Zgodnie z warunkami umowy pożyczka miała być zwrócona w miesięcznych ratach. W razie opóźnienia w zapłacie powodowi należały się odsetki karne w wysokości ustalonej według zmiennej stopy procentowej obowiązującej w danym okresie należności przeterminowanych. Zgodnie z warunkami umowy roczna stopa oprocentowania zadłużenia przeterminowanego wynosi dwukrotność stopy referencyjnej NBP i 5,5 punktów procentowych, z zastrzeżeniem, że nie może przekroczyć odsetek maksymalnych. P. nie regulowała rat zgodnie z ustalonym w umowie harmonogramem, co stanowiło podstawę do wypowiedzenia umowy. Ponieważ pozwana nie uregulowała rat pożyczki w ustalonych terminach, umowę pożyczki powód wypowiedział i wezwał pozwaną do uiszczenia kwoty 12203,39 zł, na którą składały się: 11504,52 zł kapitału pożyczki i odsetki wyliczone do dnia wniesienia pozwu.

W dniu 11 kwietnia 2018 r. Sąd Rejonowy w Lublinie wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, którym zasądził od pozwanej E. K. na rzecz powoda Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej im F. S. z siedzibą w G. kwotę 12203,39 zł z ustawowymi odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych od dnia 4 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 2553 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (nakaz k. 6 akt).

Pozwana E. K. w ustawowym terminie wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym wnosiła o oddalenie powództwa w całości. Sprzeciw nie zwierał uzasadnienia (sprzeciw k. 6v-7 akt).

Postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2018 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu, utratę mocy nakazu zapłaty w całości i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie do rozpoznania według właściwości (postanowienie k. 8v akt).

Po skierowaniu sprawy do rozpoznania w trybie uproszczonym pełnomocnik powoda nie zmienił żądania: wnosił o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej E. K. kwoty 12203,39 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu tj. 4 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty. Ponadto wnosił o zasądzenie kosztów procesu.

W uzupełnieniu pozwu pełnomocnik powoda dołączył do pozwu kserokopie dokumentów stanowiących podstawę dochodzonego roszczenia: umowę, wyciąg z regulaminu, uchwały Zarządu (...), wyliczenie należności.

Pozwana E. K. przyznała fakt zawarcia umowy pożyczki z powodem na podanych przez (...) warunkach. Pozwana nie kwestionowała również wysokości należności dochodzonej pozwem. Pozwana wnosiła o rozłożenie należności na raty ze względu na swoją trudną sytuację majątkową.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 marca 2017 r, pozwana E. K. zawarła umowę pożyczki konsumenckiej nr (...) z powodem Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo- Kredytową im F. S. w G.. Na podstawie tej umowy powód udzielił E. K. pożyczki w kwocie 12500 zł na okres od 24 marca 2017 r. do 10 marca 2021 r. Pożyczka wraz z odsetkami miała być spłacana przez E. K. w terminach określonych w planie spłaty pożyczki (dowód: umowa k. 27-31 akt, harmonogram spłaty k. 41 akt).

Zgodnie z punktem 22 umowy w przypadku nieterminowej spłaty pożyczki należność z tego tytułu stawała się w dniu następnym należnością przeterminowaną, od której pobierane są odsetki maksymalne. W punkcie 23 umowy pożyczkodawca zastrzegł sobie prawo do wypowiedzenia całej umowy i postawienia całej pożyczki wraz z odsetkami w stan natychmiastowej wymagalności w przypadku, gdy pożyczkobiorca nie zapłaci w terminach określonych w umowie pełnych rat pożyczki, za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim wezwaniu pożyczkobiorcy do zapłaty zaległych rat w terminie nie krótszym niż 14 dni od otrzymania wezwania (dowód: umowa k. 27-31 akt).

Pismem z dnia 15 stycznia 2018 r. powód wypowiedział E. K. umowę pożyczki ze względu na zaprzestanie terminowej spłaty należności. Równocześnie pozwana została wezwana do zapłaty przeterminowanego zobowiązania w kwocie 1366,32 zł, na które składał się zaległy kapitał w kwocie 984,84 zł odsetki umowne w kwocie 370,94 zł i odsetki karne w kwocie 10,54 zł (dowód: wypowiedzenia umowy k. 32 akt).

W chwili wniesienia pozwu zadłużenie E. K. wynosiło 12203,39 zł, na które składała się kwota kapitału 11504,52 zł oraz odsetki wyliczone według warunków wynikających z umowy (dowód: okoliczność przyznana przez pozwaną, raport spłaty k. 51 akt).

E. K. utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w kwocie 1900 zł miesięcznie. Ma na utrzymani pięcioletnie dziecko. Wynajmuje mieszkanie za 1200 zł miesięcznie. Ponadto spłaca zadłużenia na łączną kwotę około 17000 zł (dowód: wyjaśnienia pozwanej k. 61-62 akt).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy i zeznaniach pozwanej E. K. k. 61-62, 65-66 akt.

Dokonując oceny zgromadzonego materiału dowodowego Sąd uwzględnił dokumenty oraz wyjaśnienia pozwanej. Sąd miał na uwadze, że prawdziwość kopii dokumentów i ich zgodność z oryginałami nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Wszystkim dowodom przedstawionym przez powoda należało dać wiarę, albowiem nie budzą one wątpliwości, co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a okolicznościom faktycznym leżącym u podstaw powództwa pozwana nie zaprzeczyła. Pozwana wnosząc o oddalenie powództwa jedynie wskazywała, iż jej sytuacja majątkowa nie pozwala na spłatę należności.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w całości zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawa roszczenia w stosunku do pozwanej opiera się na podstawie art 720§1 kc. .

Odpowiedzialność E. K. wynika z umowy zawartej w dniu 24 marca 2017 r. Zgodnie z warunkami umowy pozwana E. K. zobowiązała się do spłaty kredytu w terminach określonych w planie spłaty. Zgodnie z punktem 22 umowy w przypadku nieterminowej spłaty pożyczki należność z tego tytułu stawała się w dniu następnym należnością przeterminowaną, od której pobierane są odsetki maksymalne. W punkcie 23 umowy pożyczkodawca zastrzegł sobie prawo do wypowiedzenia całej umowy i postawienia całej pożyczki wraz z odsetkami w stan natychmiastowej wymagalności w przypadku, gdy pożyczkobiorca nie zapłaci w terminach określonych w umowie pełnych rat pożyczki, za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim wezwaniu pożyczkobiorcy do zapłaty zaległych rat w terminie nie krótszym niż 14 dni od otrzymania wezwania.

Z dołączonych do akt przez powoda dokumentów wynika, że z powodu zaległości w spłacie kredytu, umowa została wypowiedziana pozwanej i E. K. została wezwana do spłaty jej w całości wraz z odsetkami umownymi. Pozwana nie kwestionowała zarówno samego faktu istnienia zobowiązania jak i jego wysokości.

Jak wynika z art. 476 zdanie pierwsze k.c., dłużnik dopuszcza się zwłoki, gdy nie spełnia świadczenia w terminie, a jeżeli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. Zgodnie zaś z art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności.

W niniejszej sprawie strony ustaliły w punkcie 22 umowy, iż w przypadku nieterminowej spłaty pożyczki należność z tego tytułu stawała się w dniu następnym należnością przeterminowaną, od której pobierane są odsetki maksymalne. Mając na uwadze treść umowy zawartej przez Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo - Kredytowa im F. S. w G. z E. K., przy braku sprzeciwu pozwanej, Sąd przyjął wyliczenie dokonane przez powoda odnośnie dochodzonej pozwem należność głównej wraz z odsetkami umownymi liczonymi zgodnie z pkt. 22 umowy łączącej strony, które mieszczą się w granicach określonych w art. 359§ 2 ¹ kc, i 481 kc (odsetki maksymalne).

Przepis § 1 art. 482 k.c. ustanawia dopuszczalność żądania odsetek za opóźnienie od zaległych odsetek (zarówno kapitałowych, jak i odsetek za opóźnienie) od chwili wytoczenia o nie powództwa (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 12 lutego 1992 r., I ACr 31/92, OSA 1992, z. 7, poz. 62). Dopuszczalność ta jest niezależna od uprzedniego porozumienia się stron w tym przedmiocie (wyrok Sądu Najwyższego z 13 października 2005 r., IV CK 162/05, LEX nr 186899). Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 18 maja 1994 r. (III CZP 70/94, OSNC 1994, nr 11, poz. 220) jeżeli strony nie umówiły się inaczej, odsetki od odsetek należy liczyć od dnia wytoczenia powództwa o odsetki.

W niniejszej sprawie skoro należność nie została uiszczona, od dnia wytoczenia powództwa, tj. 4 kwietnia 2018 r. powód mógł domagać się obok roszczenia głównego wraz z odsetkami, również dalszych odsetek. Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził od pozwanej E. K. na rzecz powoda kwotę 12203,39 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych od dnia 4 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty.

Sąd nie uznał za zasadne rozłożenie zasądzonej należności na raty. Możliwość taka wynika z art. 320 k.p.c., zgodnie z którym w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Przesłanką do rozłożenia świadczenia na raty jest pozytywna prognoza odnośnie spłaty, bowiem celem uregulowania z art. 320 k.p.c. jest zapewnienie dłużnikowi możliwości spłaty zadłużenia. W niniejszej sprawie dochody uzyskiwane przez pozwanych nie pozwalają na uznanie, że będą w stanie spłacać należność w ratach. Pozwana E. K. zarabia miesięcznie kwotę 1900 zł netto. Pozwana ma na utrzymaniu pięcioletnie dziecko i obciążona jest zadłużeniem w znacznej wysokości. Ze względu na wielkość zadłużenia 12203,39 zł powiększonej o dalsze odsetki maksymalne, należy podkreślić, że rozłożenie należności na raty byłyby znacznym obciążeniem finansowym dla pozwanej, a przy niewielkich dochodach oraz wydatkach związanych z utrzymaniem rodziny, jest mało prawdopodobne, by pozwana była w stanie spłacać należność w ratach. W tej sytuacji, ze względu na dotychczasową postawię pozwanej, która zaprzestała spłaty należności w ogóle i jej sytuację finansową, Sąd uznał za niecelowe rozłożenie należności na raty.

Pozwana przegrała proces w całości. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art 98 §1 i §2 k.p.c. strona przegrywająca zobowiązana jest do zwrotu kosztów procesu. Na koszty składają się: opłata sądowa, którą uiścił powód w kwocie 153 zł oraz koszty zastępstwa procesowego - wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 3600 zł, których wysokość wynika z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265) oraz 17 zł opłaty od pełnomocnictwa.

Z tych względów Sąd orzekł jak w wyroku.

Zarządzenie: (...)