Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ciechanowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Lidia Grzelak

Protokolant Lena Konwerska

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2018 r. w Ciechanowie

sprawy z powództwa (...) (...) w W.

przeciwko G. W. i H. W.

o zapłatę 30000,00 zł

powództwo oddala.

Sygn. akt I C 1546/17

UZASADNIENIE

Powód (...) (...) w W. wystąpił w dniu 8 września 2017 r. ( data stempla operatora pocztowego ) do tut. Sądu z pozwem o zasądzenie na jego rzecz solidarnie od pozwanych G. W. i H. W. kwoty 30000,00 zł, w tym kwoty 11113,10 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP w skali roku, nie wyższej niż stopa odsetek maksymalnych za opóźnienie, za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kwotę 18886,90 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto wnosił o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Nakazem zapłaty wydanym w dniu 6 października 2017 r. w postępowaniu upominawczym w sprawie I Nc 2232/17 Sąd Rejonowy w Ciechanowie uwzględnił powództwo w całości.

Pozwani G. W. i H. W. w ustawowym terminie złożyli sprzeciw od przedmiotowego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości oraz wnieśli o oddalenie powództwa, podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 lutego 2000 r. G. W. i H. W. zawarli z (...) Bankiem (...) Spółką Akcyjna w W. rachunku oszczędnościowo – kredytowego, a następnie w dniu 5 lipca 2002 r. umowę o kredyt odnawialny nr (...) dla posiadaczy superkonta nr (...) ( umowa nr (...) wraz z aneksem k. 28 - 29, umowa rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego wraz z aneksem k. 30 - 32 ).

G. W. i H. W. nie spłacali zadłużenia zgodnie z umową. Bank wypowiedział umowy G. W. pismem z dnia 10 stycznia 2006 r., zaś H. W. pismami z dnia 25 października 2007 r. i 16 października 2009 r. ( wypowiedzenie k. 42a, 46, 47 ).

(...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. umową sprzedaży wierzytelności z dnia 14 grudnia 2010 r. zbyła przedmiotową wierzytelność na rzecz (...) (...) w W. ( umowa wraz z załącznikami k. 12 - 17 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt sprawy zebranych w sprawie dokumentów, a w szczególności: wyciągu z ksiąg rachunkowych ( k. 27 ), umowy sprzedaży wierzytelności wraz z załącznikami ( k. 12 - 17 ), umowy nr (...) wraz z aneksem ( k. 28 – 29 ), umowy rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego wraz z aneksem ( k. 30 - 32 ), wypowiedzenia ( k. 42a, 46, 47 ). Powyższe dowody są w pełni wiarygodne; żadna ze stron w toku procesu nie kwestionowała ich mocy dowodowej. Podkreślić należy, że powód nie zakwestionował wypowiedzenia umów bankowych pozwanym G. W. i H. W. przez bank przed zawarciem umowy sprzedaży wierzytelności.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo (...) (...) w W. nie zasługuje na uwzględnienie.

Powód (...) (...) w W. wykazał w toku procesu, że nabył skutecznie na podstawie umowy przelewu wierzytelności, wierzytelność przysługującą pierwotnie (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. w stosunku do pozwanych G. W. i H. W.. Zgodnie z art. 509 kc, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią ( przelew ), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Zgodnie art. 511 kc, jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelności powinien być również pismem stwierdzony.

Zgodnie z art. 118 kc, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Trzyletni ogólny termin przedawnienia odnosi się do roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Ponieważ w niniejszej sprawie jedną ze stron był podmiot prowadzący działalność gospodarczą, ma zastosowanie trzyletni termin przedawnienia. Stosownie zaś do art. 120 § 1 kc bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

W myśl art. 123 § 1 pkt 1 kc, bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Jako przykład czynności procesowych, przerywających bieg przedawnienia, wskazuje się m.in. złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności sądowemu lub pozasądowemu tytułowi egzekucyjnemu ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie II CK 276/04 ), a także nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie III CZP 101/03 ).

Bezspornym jest w niniejszej sprawie, że powód przed wytoczeniem powództwa nie podjął żadnych czynności skutkujących przerwaniem biegu przedawnienia.

W razie cesji wierzytelności na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, wszystkie właściwości, przywileje i braki, a więc ustawodawca zakłada identyczność wierzytelności cesjonariusza z wierzytelnością cedenta ( art. 509 § 2 kc ). Co do zasady, nabywca wstępuje w sytuację prawną cedenta, w tym również w zakresie przedawnienia, zbycie wierzytelności jest bowiem irrelewantne dla jego biegu.

W niniejszej sprawie Sąd ustalił, że umowy rachunku oszczędnościowo – kredytowego z dnia 14 lutego 2000 r. oraz kredytu odnawialnego z dnia 5 lipca 2002 r. zostały wypowiedziana przez pierwotnego wierzyciela przed zawarciem umowy sprzedaży wierzytelności, a zatem przed 14 grudnia 2010 r., a zatem najpóźniej z dniem 15 grudnia 2010 r. rozpoczął się bieg przedawnienia. Tym samym stwierdzić należy, że przedawnienie roszczenia nastąpiło najpóźniej z dniem 15 grudnia 2013 r., a zatem przed wytoczeniem powództwa. W ocenie Sądu, w sprawie ma zastosowanie trzyletni termin przedawnienia. Pierwotny wierzyciel (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W., który zawarł z pozwanymi G. W. i H. W. umowę kredytu odnawialnego i któremu przedmiotowa wierzytelność pierwotnie przysługiwała, jest przedsiębiorcą, a wierzytelność ta była związana z prowadzeniem przez niego działalności gospodarczej.

Uznać więc należy, że w dacie wytoczenia powództwa, roszczenie było przedawnione stosownie do art. 118 kc.

Podkreślić należy, że wskazany przez Sąd termin przedawnienia jest najbardziej korzystnym dla powoda. Przedstawione przez pozwanych G. W. i H. W. wypowiedzenia umów opatrzone są datami: 10 stycznia 2006 r., 25 października 2007 r. i 16 października 2009 r. Niewątpliwie zatem, skutki tych wypowiedzeń nastąpiły przed 14 grudnia 2010 r. Brak jest dowodów pozwalających na ustalenie, w jakich konkretnie datach pisma zawierające wypowiedzenie umów zostały doręczone pozwanym, uznać jednak należy, że nastąpiło to maksymalnie w terminie dwóch miesięcy od daty jaką opatrzono poszczególne pisma wypowiadające umowy bankowe. Pozwala to na przyjęcie tezy, że rozpoczęcie biegu terminu przedawnienia mogło nastąpić już w grudniu 2009 r.

W związku z powyższym Sąd oddalił powództwo w całości.