Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ciechanowie

UZASADNIENIE

Powód S. W. wniósł w dniu 11 października 2018 r. pozew przeciwko (...) S.A. w S., żądając zasądzenia na swoją rzecz kwoty 19340,00 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty. Wnosił ponadto o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwany (...) S.A. w S. wnosił o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na jego rzecz od powoda S. W. zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd ustalił co następuje:

S. W. był właścicielem samochodu osobowego marki A. R. nr rej. (...) ( bezsporne ).

S. W. jest funkcjonariuszem policji ( bezsporne ).

W dniu 24 listopada 2017 r. około godz. 20.50 doszło do zdarzenia drogowego z udziałem samochodu osobowego S. W.. Zdarzenie miało miejsce w C. na ul. (...). Kierujący pojazdem parki A. nr rej. (...), M. R., nieprawidłowo cofał, w wyniku czego zajechał drogę, prawidłowo poruszającemu się pojazdowi marki A. R.. S. W., kierujący pojazdem marki A. R., próbując unikną kolizji, uderzył w jedno z rosnących przy drodze drzew. Na miejsce zdarzenia była wezwany patrol policji. M. R. został ukarany mandatem karnym ( notatka policyjna k. 25, zeznania świadków P. M. k. 65, P. L. k. 74, P. O. k. 74, M. R. k. 75, zeznania powoda S. W. k. 64, 221 - 222 ).

Samochód sprawcy kolizji objęty był w dacie zdarzenia drogowego ochroną ubezpieczeniową w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przez (...) S.A. w S. ( bezsporne ).

S. W. zgłosił szkodę do (...) S.A. w S.. W toku postępowania wstępną wysokość odszkodowania oszacowano na kwotę 18780,00 zł, zaś wartość pozostałości na kwotę 6160,00 zł. S. W. wyraził zgodę na sprzedaż pojazdu na giełdzie internetowej, na której uzyskano cenę uszkodzonego pojazdu w wysokości 5600,00 zł. Ostatecznie po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, decyzją z dnia 10 stycznia 2018 r. zakład ubezpieczeń odmówił S. W. wypłaty odszkodowania. W uzasadnieniu decyzji zakład ubezpieczeń wskazał, że opisane w zgłoszeniu szkody i protokole oględzin uszkodzenia pojazdu marki A. R. nr rej. (...) nie powstały w opisanych przez S. W. okolicznościach ( bezsporne ).

Zarówno S. W., jak również sprawca zdarzenia M. R. oraz funkcjonariusze policji obecni na miejscu zdarzenia nie wskazali, w które z drzew rosnących w rejonie, w którym doszło do zdarzenia, uderzył pojazd marki A. R., jak również w którym konkretnie miejscu wzdłuż parkingu samochód osobowy marki A. wykonywał manewr cofania. Na wysokości parkingu, z którego wyjeżdżał pojazd kierowany przez M. R. jest sześć drzew w kolejności 0,9 m od krawędzi jezdni i średnicy drzewa – 33,4 cm, 0,9 m od krawędzi jezdni i średnicy 39,8 cm, 0,9 m od krawędzi jezdni i średnicy 45,6 cm, 0,9 m od krawędzi jezdni i średnicy 38,2 cm, 1,5 m od krawędzi jezdni i średnicy 45,6 cm oraz 0,9 m od krawędzi jezdni i średnicy 38,2 cm, przy czym drzewa usytuowane były na trawniku ( obecnie dwa ostatnie drzewa rosną na parkingu ). Na drzewach w miejscu zdarzenia nie ujawniono żadnych śladów uderzenia na pniach drzew, które mogłyby pochodzić od uderzenia przez samochód A. R.. Regułą jest, że na drzewach powstają charakterystyczne ślady, które pozwalają na ocenę, czy doszło do uderzenia przez samochód. Są to m. in. uszkodzenia kory, płytki lakieru, odłamki szkła, kawałki tworzyw sztucznych wbite w strukturę drzewa, przeszczepienia tworzywa sztucznego ze zderzaka. Natomiast na zdeformowanych lub pękniętych ( rozerwanych ) fragmentach poszyć samochodu lub elementach konstrukcyjnych na ogół pozostają po uderzeniu fragmenty kory lub włókna drzewa. Takie ślady nie zostały ujawnione na pojeździe S. W.. Analiza dokumentacji fotograficznej pojazdu marki A. R. wskazuje, że w trakcie zderzenia z przeszkodą stałą elementy przodu pojazdu ( okładzina zderzaka przedniego, krata wlotu powietrza, osłona chłodnicy, wzmocnienie przedniego zderzaka ) zagarnęły znaczną ilość ziemi i trawy do wysokości około 40 centymetrów od powierzchni gruntu. We wskazanym rejonie zdarzenia drogowego pobocze jest płaskie i równe. Wciśnięta ziemia i kępa trawy wskazują zatem, że pojazd uderzył w pryzmę ziemi, jak również w jakąś przeszkodę o ograniczonych rozmiarach, która znajdowała się na podłożu. Uszkodzenia pokrywy komory silnika, tablicy rejestracyjnej oraz odkształcenie belki zderzaka przedniego wskazują, że A. R. uderzyło w przeszkodę o kształcie zbliżonym do walca; mogło być to również drzewo ( opinia biegłego sądowego w zakresie badań i rekonstrukcji wypadków drogowych mgr inż. K. R. k. 106 – 127, 161 – 166, opinia biegłego sądowego w zakresie analizy wypadków drogowych mgr inż. P. K. (1) k. 185 - 204 ).

Wartość pojazdu marki A. R. nr rej. (...) w stanie nieuszkodzonym wynosiła 25000,00 zł, zaś wartość pojazdu w stanie uszkodzonym 6113,00 zł ( opinia biegłego sądowego w zakresie badań i rekonstrukcji wypadków drogowych mgr inż. K. R. k. 106 - 127 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt szkody ( koperta k. 58 ), zebranych w sprawie dokumentów, a w szczególności: notatki informacyjnej o zdarzeniu drogowym ( k. 25 ), zeznań świadków P. M. ( k. 65 ), P. L. ( k. 74 ), P. O. ( k. 74 ), M. R. ( k. 75 ), opinii biegłych sądowych w zakresie badań i rekonstrukcji wypadków drogowych mgr inż. K. R. ( k. 106 – 127, 161 – 166 ), opinia biegłego sądowego w zakresie analizy wypadków drogowych mgr inż. P. K. (1) ( k. 185 – 204 ) oraz częściowo zeznań powoda S. W. ( k. 64, 221 - 222 ).

Zeznania świadka P. K. (2) ( k. 74 ), aczkolwiek wiarygodne, nie mają żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu, szczególne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy mają opinie biegłych sądowych. Sąd miał na uwadze, że pomimo zastrzeżeń powoda S. W., wnioski wynikające z obu opinii są zbieżne. Podkreślić należy, że biegli ustaleń dokonywali na podstawie zeznań powoda S. W., sprawcy zdarzenia drogowego M. R. oraz funkcjonariuszy policji obecnych na miejscu zdarzenia, jak również materiału dowodowego znajdującego się w aktach ubezpieczeniowych. Z tych względów Sąd podzielił te opinie, przyjmując ich wnioski za własne. Sąd przyznaje, że w okolicznościach zdarzenia z dnia 24 listopada 2017 r. nie było konieczności szczegółowego dokumentowania śladów na miejscu zdarzenia przez wezwanych funkcjonariuszy policji, przy uwzględnieniu, że M. R. przyznał się do wykonania manewru cofania bez należytej ostrożności. Tym niemniej wskazać należy, że analiza w aspekcie historycznym zdjęć terenu, w którym doszło do zdarzenia przeprowadzona przez biegłego sądowego mgr inż. P. K. (1) wskazuje, że nie doszło tan do istotnych zmian, za wyjątkiem powiększenia parkingu; obecnie dwa drzewa usytuowane są w jego granicach podczas gdy wcześniej wszystkie drzewa rosły na trawniku. Zastrzeżenia powoda S. W. co do nieustalenia przez biegłych sądowych, w które z sześciu drzew uderzył samochodem A. R., nie mogą odnieść pożądanego przez niego skutku. Wskazać należy, że już w grudniu 2017 r., a zatem około miesiąca po zdarzeniu, powód dysponował wiedzą, że pozwany zakład ubezpieczeń ma wątpliwości co do okoliczności w jakich doszło do uszkodzenia pojazdu, w szczególności, że było to skutkiem zdarzenia drogowego z dnia 24 listopada 2017 r. Pomimo tego powód S. W., nie współpracował z zakładem ubezpieczeń w celu wyjaśnienia sprawy, nie podjął też we własnym zakresie żadnych czynności zmierzających do zabezpieczenia śladów na miejscu zdarzenia np. przez wykonanie zdjęć czy nagrania wideo miejsca, w którym nastąpiło uderzenie w drzewo, choć jak twierdzi, miał wątpliwości do co prawidłowości działań zakładu ubezpieczeń. Udokumentowanie miejsca zdarzenia nawet po upływie miesiąca czy dwóch miałoby niewątpliwie wysoki walor dowodowy. Oczywiście, zdarzenie miało charakter prywatny, nie można jednak pominąć, że powód S. W. był wówczas czynnym zawodowo funkcjonariuszem policji. Zasady doświadczenia życiowego i logiki wskazują jednak, że osoby zawodowo zajmujące się sprawami tego rodzaju, w sytuacjach prywatnych również od razu zajmują się we własnym zakresie utrwalaniem śladów, zwykle przez zrobienie zdjęć ( uszkodzenia pojazdu, usytuowanie pojazdów po kolizji, miejsce zdarzenia ). Powód S. W. oczekiwał od biegłych sądowych wskazania, w które z drzew uderzył, podczas gdy najprościej byłoby aby sam wskazał konkretne drzewo, co być może pozwoliłoby biegłym sądowym dokonać bardziej dokładnej analizy uszkodzeń pojazdu w kontekście rozmiarów drzewa i jego położenia. Zauważyć również należy, że – wbrew przekonaniu powoda – zeznania sprawcy zdarzenia, jak też funkcjonariuszy policji nie potwierdzają uszkodzeń pojazdu A. R., a jedynie pośrednio przebieg zdarzenia. Sprawca kolizji M. R. nie widział nadjeżdżającego pojazdu powoda, nie widział też uderzenia w drzewo. Funkcjonariusze policji widzieli tylko stan po zdarzeniu. Nikt z nich nie interesował się zakresem uszkodzeń w pojeździe powoda wobec przyjęcia przez M. R. mandatu karnego. Brak jest zatem bezpośrednich dowodów, że do uszkodzeń pojazdu marki A. R. nr rej. (...) doszło w opisanych przez powoda S. W. okolicznościach w dniu 24 listopada 2017 r. Co więcej, jak podkreślili obaj biegli sądowi w swych opiniach, brak śladów na miejscu zdarzenia oraz ślady na przodzie nadwozia samochodu powoda S. W. wskazują, że we wskazanym przez powoda miejscu i czasie do zdarzenia drogowego nie doszło. Z tych względów Sąd nie dał wiary w tym zakresie zeznaniom powoda S. W..

Dla porządku wskazać należy, że wysokość odszkodowania nie była sporna w zasadzie pomiędzy stronami. Spór dotyczył, jak wskazano powyżej, przede wszystkim zasady odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, roszczenie powoda S. W. nie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie, powód S. W. dochodzi zapłaty odszkodowania na jego rzecz przez pozwany zakład (...) S.A. w S. w związku ze zdarzeniem drogowym z dnia 24 listopada 2017 r. W ramach odpowiedzialności pozwanego zakładu ubezpieczeń powód S. W. domaga się zapłaty kwoty 18780,00 zł tytułem odszkodowania przy uwzględnieniu, że szkoda jest całkowita oraz dopłatę w wysokości 560,00 zł w postaci różnicy pomiędzy wartością pozostałości a kwotą uzyskaną ze sprzedaży w trybie aukcji internetowej uszkodzonego pojazdu.

Powód S. W. dochodzi swego roszczenia na zasadach ogólnych, wynikających z art. 361 - 363 kc. Szkoda objęta odpowiedzialnością ubezpieczyciela podlega bowiem naprawieniu właśnie według tych ogólnych zasad. Wynika to z treści art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Zgodnie zaś z art. 36 ust. 1 cyt. ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Z powyższego wynika, że dla oceny roszczeń odszkodowawczych powoda należało określić – według ogólnych zasad prawa cywilnego – do jakich świadczeń byłby zobowiązany posiadacz lub kierowca samochodu, z którego winy nastąpiło zdarzenie drogowe. W niniejszej sprawie, Sąd ustalił, że odpowiedzialnym za zdarzenie drogowe z dnia 24 listopada 2017 r. jest kierowca samochodu marki A. posiadający ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń.

Wskazać jednak należy, że to powód S. W., zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 kc, jako poszkodowany, który dochodzi odszkodowania, w razie wystąpienia szkody musi wykazać wystąpienie łącznie następujących przesłanek: zaistnienie szkody, szkoda musi być spowodowana działaniem lub zaniechaniem, z którym ustawa wiąże obowiązek odszkodowawczy, pomiędzy szkodą a działaniem lub zaniechaniem, z którym ustawa wiąże obowiązek odszkodowawczy musi istnieć związek przyczynowy.

Jak ustalił Sąd, brak jest okoliczności potwierdzających, że do uszkodzeń w pojeździe powoda S. W., których zakres był pomiędzy stronami niesporny, doszło w dniu 24 listopada 2017 r. w wyniku zdarzenia drogowego, którego sprawcą był kierujący pojazdem marki A. M. R.. Jak wskazano powyżej, powód S. W. nie wskazał dokładnie miejsca, w którym miało miejsce zdarzenie, nie określił, w które drzewo uderzył kierowanym przez siebie samochodem osobowym, zaś szczegółowa analiza przeprowadzona przez biegłych sądowych wykazała, że uszkodzenia pojazdu powoda S. W. nie znajdują potwierdzenia w śladach na miejscu zdarzenia z dnia 24 listopada 2017 r., co prowadzić musi do wniosku, że we wskazanym przez powoda miejscu i czasie do zdarzenia drogowego, którego skutkiem były opisane w zgłoszeniu szkody i protokole oględzin uszkodzenia pojazdu marki A. R. nr rej. (...), nie doszło. Sąd nie kwestionuje, że do uszkodzenia pojazdu powoda doszło, gdyż to wynika w sposób bezsporny z protokołu oględzin pojazdu; zakres tych uszkodzeń nie był również sporny pomiędzy stronami. Warunkiem odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest jednakże ustalenie, że do ich powstania doszło w warunkach, za które ponosi odpowiedzialność zakład ubezpieczeń. W niniejszej sprawie, powód S. W. nie sprostał temu zadaniu; brak jest okoliczności potwierdzających, że do uszkodzenia pojazdu doszło w opisanych przez niego okolicznościach, co wyklucza odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę. Powództwo zatem podlega oddaleniu jako niezasadne.

O kosztach procesu Sąd orzekł stosownie do art. 98 kpc, obciążając obowiązkiem ich poniesienia w całości powoda jako przegrywającego sprawę. Z tych względów Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego zakładu ubezpieczeń zwrot kosztów procesu w kwocie 4299,00 zł, w tym kwotę 699,00 zł tytułem poniesionych przez pozwanego kosztów opinii biegłego sądowego orzeczonych prawomocnym postanowieniem z dnia 1 czerwca 2020 r. oraz 3600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, przy uwzględnieniu wskazanej wartości przedmiotu sporu ( brak dowodu uiszczenia opłaty skarbowa 17,00 zł ).

W pkt III i IV Sąd nakazał zwrot stronom niewykorzystanych części zaliczek ( art. 84 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ).