Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ciechanowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2025 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Lidia Grzelak

Protokolant st. sekr. sąd. Edyta Wojciechowska

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2025 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę 2450,50 zł

I powództwo oddala;

II zasądza od powoda (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P. na rzecz pozwanego (...) S.A. w W. kwotę 917,00 zł ( dziewięćset siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

IIII nakazuje Skarbowi Państwa wypłacić powodowi (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P. kwotę 20,00 zł ( trzydzieści złotych ) tytułem zwrotu niewykorzystanej części zaliczki zaksięgowanej pod pozycją U11- (...) KU (...).

sędzia Lidia Grzelak

Sygn. akt I C 7/24

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P. złożył w dniu 28 grudnia 2023 r. ( data stempla operatora pocztowego ) pozew do Sądu Rejonowego w Ciechanowie, wnosząc o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 1514,44 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 listopada 2023 r. do dnia zapłaty. Ponadto wnosił o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Pismem procesowym z dnia 25 października 2024 r. ( data stempla operatora pocztowego ) powód rozszerzył powództwo o kwotę 936,06 zł również z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 listopada 2023 r. do dnia zapłaty wraz kosztami procesu.

Pozwany (...) S.A. w W. wnosił o oddalenie powództwa w całości, nadto o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W toku sprawy strony podtrzymywały swoje dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 października 2023 r. doszło do kolizji drogowej, w której uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki P. nr rej. (...), stanowiący własność Ł. P.. Samochód sprawcy kolizji objęty był w dacie zdarzenia drogowego ochroną ubezpieczeniową w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przez (...) S.A. w W. ( bezsporne ).

Na podstawie decyzji z dnia 12 października 2023 r. została przyznana oraz wypłacona Ł. P. przez ubezpieczyciela (...) S.A. w W. tytułem odszkodowania kwota 1512,93 zł ( bezsporne ).

W związku z kolizją z dnia 7 października 2023 r. w pojeździe Ł. P. uległy uszkodzeniu zderzak tylny i hal holowniczy, wymagające wymiany. Ł. P. naprawił pojazd we własnym zakresie i własnym sprzętem. Jest mechanikiem samochodowym. Do naprawy wykorzystał nowy hak holowniczy oraz używany zderzak oryginalny producenta pojazdu. Odszkodowanie uzyskane z zakładu ubezpieczeń wystarczyło na wykonanie naprawy ( zeznania świadka Ł. P. k. 188 – 189 ).

W dniu 7 listopada 2023 r. pomiędzy Ł. P. a (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. doszło do zawarcia umowy cesji praw, na mocy której Ł. P. w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 7 października 2023 r. w pojeździe marki P. nr rej. (...) likwidowaną przez (...) S.A. w W. nr szkody (...), przeniósł wszelkie przysługujące mu wierzytelności z tytułu tej szkody na rzecz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O., który następnie dokonał przelewu tej wierzytelności na rzecz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P. ( umowa przelewu wierzytelności k. 28 – 30, 32 ).

Pismem z dnia 9 listopada 2023 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P. zawiadomił (...) S.A. w W. o dokonanym przelewie ( zawiadomienie k. 26 ).

W dniu 9 grudnia 2023 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P. drogą e-mailową wezwał (...) S.A. w W. do zapłaty tytułem uzupełnienia odszkodowania kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy wypłaconym odszkodowaniem a kwotą wynikającą z załączonej do wezwania ekspertyzy wraz z odpowiednio liczonymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie w terminie 7 dni pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. Zakład ubezpieczeń odmówił decyzją z dnia 13 grudnia 2023 r. podwyższenia kwoty odszkodowania ( e-mail wraz z ekspertyzą k. 150 - 152, decyzja k. 157 ).

Koszt naprawy pojazdu, przy uwzględnieniu zakresu jego uszkodzeń związanych ze zdarzeniem drogowym z dnia 7 października 2023 r., przy przyjęciu stawki roboczogodzinowej 120 zł/rbh netto za prace blacharskie oraz prace lakiernicze warsztatów naprawczych z terenu C., wynosi 3963,43 zł brutto, w tym podatek VAT ( opinia biegłego sądowego z zakresu wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw inż. D. U. k. 194 - 204 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranych w sprawie dowodów, a w szczególności akt szkody ( k. 79 – 163 ), zeznań świadka Ł. P. ( k. 188 - 189 ), umów przelewu wierzytelności ( k. 28 – 30, 32 ), jak również opinii biegłego sądowego z zakresu wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw inż. D. U. ( k. 194 - 204 ).

Okoliczności związane przebiegiem zdarzenia drogowego oraz zakresem uszkodzeń w pojeździe Ł. P., odpowiedzialność (...) S.A. w W. za szkody powstałe w pojeździe, a będące wynikiem zdarzenia drogowego z dnia 7 października 2023 r. oraz wysokość uznanej i wypłaconej kwoty odszkodowania nie były sporne. Wynikają wprost z akt szkody i niespornych twierdzeń stron. Bezsporna również jest kwestia następstwa prawnego powoda (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P..

Wysokość kosztów naprawy uszkodzeń samochodu osobowego marki P. nr rej. (...), stanowiącego własność Ł. P., będących skutkiem zdarzenia drogowego z dnia 7 października 2023 r., Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego z zakresu wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw inż. D. U.. Żadna ze stron nie kwestionowała w toku procesu przedmiotowej opinii. Wskazać jednak należy, że świadek Ł. P. wskazał, że dokonał naprawy we własnym zakresie, a wypłacone mu przez zakład ubezpieczeń odszkodowanie wystarczyło na wykonanie naprawy. Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P. nie wykazał, aby wykonana przez właściciela pojazdu Ł. P. naprawa nie przywróciła pojazdu do stanu przed dniem 7 października 2023 r. tj. przed kolizją. Tym samym, wysokość hipotetycznych kosztów naprawy pojazdu wynikająca z opinii biegłego sądowego inż. D. U., ma jedynie charakter pomocniczy, a nie decydujący dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, roszczenie powoda (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P. nie zasługuje na uwzględnienie.

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P. dochodzi swego roszczenia na zasadach ogólnych, wynikających z art. 361 - 363 kc. Szkoda objęta odpowiedzialnością ubezpieczyciela podlega bowiem naprawieniu właśnie według tych ogólnych zasad. Wynika to z treści art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Zgodnie zaś z art. 36 ust. 1 cyt. ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Z powyższego wynika, że dla oceny roszczeń odszkodowawczych powoda z tytułu uszkodzenia jego pojazdu, należało określić - według ogólnych zasad prawa cywilnego - do jakich świadczeń byłby zobowiązany posiadacz lub kierowca samochodu, z którego winy nastąpiła kolizja. W niniejszej sprawie, z uwagi na fakt, że odpowiedzialność kierowcy samochodu osobowego marki V. nr rej. (...) nie była kwestionowana, należało rozstrzygnąć jedynie zakres odpowiedzialności pozwanego, w ramach jego odpowiedzialności gwarancyjnej wynikającej z umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody.

W myśl art. 363 § 1 kc, naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego: bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

W ramach postępowania prowadzonego przez zakład ubezpieczeń w zakresie likwidacji szkody, ustalił, że ogólna wartość odszkodowania wynieść powinna 1512,93 zł brutto. Taką też kwotę wypłacono Ł. P..

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P. jako następca prawny poszkodowanego Ł. P. nie zgadzał się z ustaloną w ten sposób wysokością odszkodowania. Wnosił, aby skalkulowanie odszkodowania nastąpiło poprzez ustalenie wartości kosztów naprawy samochodu, tak aby przywrócić jego stan sprzed zdarzenia drogowego z dnia 7 października 2023 r.

Zgodnie z powszechnie przyjętym poglądem, szkodą jest uszczerbek, jakiego doznała określona osoba w swych dobrach lub interesach. W efekcie owo naprawienie szkody ma zmierzać do odwrócenia w dobrach poszkodowanego skutków zdarzenia wyrządzającego mu szkodę i przywrócenia - w znaczeniu prawnym - stanu, jaki by istniał gdyby owo zdarzenie nie nastąpiło ( por. Kodeks Cywilny Tom I „Komentarz do artykułów 1 – 534” pod redakcją prof. E. Gniewka C.H. BECK Warszawa 2004, str. 838 ). Przenosząc te uwagi na grunt niniejszej sprawy, trzeba opowiedzieć się za takim sposobem ustalenia odszkodowania, które zapewni poszkodowanemu uzyskanie świadczenia umożliwiającego przywrócenie uszkodzonego samochodu do stanu sprzed wypadku. Dopiero wówczas dojdzie do pełnego odwrócenia skutków kolizji, za którą odpowiada ubezpieczyciel w ramach swej odpowiedzialności gwarancyjnej.

Skoro szkoda w tym wypadku polegała na uszkodzeniach samochodu, awarii pewnych elementów, to siłą rzeczy naprawienie szkody musi doprowadzić do usunięcia tych uszkodzeń i naprawienia lub wymiany zepsutych elementów i urządzeń. Biegły powołany w niniejszej sprawie dokonał wyliczenia wartości szkody na kwotę 3963,43 zł, przy czym w kwocie tej mieści się też wartość podatku VAT 23%.

Jak jednak ustalił sąd, poszkodowany Ł. P. dokonał we własnym zakresie naprawy pojazdu, i – jak sam wskazał – kwota wypłaconego mu przez ubezpieczyciela odszkodowania wystarczyła na wykonanie naprawy, choć niewątpliwie, przy uwzględnieniu, że poszkodowany wykonał prace samodzielnie i własnym sprzętem, gdyż jest mechanikiem samochodowym.

Podkreślić należy, że powód nie wykazał, do czego jest zobowiązany z mocy art. 6 kc, że wykonana naprawa nie przywróciła pojazdu do stanu sprzed zdarzenia drogowego tj. 7 października 2023 r. W ocenie Sądu, jest to warunek decydujący o roszczeniu powoda, bez względu na wysokość kosztów naprawy wynikających z opinii biegłego sądowego w zakresie wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw.

Sąd podziela pogląd wyrażony w uchwale składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 11 września 2024 r. wydana w sprawie III CZP 65/23, że jeżeli naprawa pojazdu przez poszkodowanego stała się niemożliwa, w szczególności w razie zbycia lub naprawienia pojazdu, nie jest uzasadnione ustalenie wysokości odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych jako równowartości hipotetycznych kosztów naprawy. Uchwała ta została podjęta na skutek wniosku Rzecznika (...) wobec pojawiających się rozbieżności w orzecznictwie sądów powszechnych, jak i Sądu Najwyższego. W dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego dominowało stanowisko, zgodnie z którym powstanie roszczenia z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego, a tym samym zakres odszkodowania, nie zależą od tego, czy poszkodowany dokonał restytucji i czy w ogóle ma taki zamiar oraz, czy sprzedał pojazd uszkodzony lub po naprawie. Przyjmowano, że należne odszkodowanie powinno odpowiadać niezbędnym i ekonomicznie uzasadnionym kosztom naprawy. Przeciwny nurt, zgodny z przywołaną wyżej uchwałą, kwestionujący możliwość ustalania odszkodowania na podstawie hipotetycznych kosztów naprawy, zainicjowało postanowienie Sądu Najwyższego z 17 lipca 2020 r. w sprawie V CNP 43/19. Nie ulega wątpliwości, że od chwili powstania szkody do momentu jej naprawienia zmianie może uleć postać i wielkość doznanego uszczerbku. Zgodnie z zasadą kompensacji szkody odszkodowanie nie może przerastać wielkości szkody. Ustalając wysokość szkody, w celu określenia adekwatnego odszkodowania, należy uwzględniać stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy ( art. 316 kpc ). Faktem istotnym jest, czy w chwili orzekania przywrócenie stanu poprzedniego jest w ogóle możliwe ( wyłączają je m.in. naprawa pojazdu albo jego zbycie ). W sytuacji, w której poszkodowany dokonał już naprawy pojazdu, wysokość szkody jest już w zasadzie znana i wyraża się w kosztach, jakie poszkodowany poniósł na dokonanie naprawy oraz dodatkowo ewentualnej utracie wartości rynkowej pojazdu po naprawie. Wykazanie szkody w takiej sytuacji także nie powinno nastręczać poszkodowanemu nadmiernych trudności, gdyż często ogranicza się do przedstawienia dokumentów wskazujących na poniesione koszty lub dowodzących ceny sprzedaży. Ustalając rozmiar szkody, należy zatem wziąć pod uwagę wszelkie następstwa zdarzenia szkodzącego dla majątku poszkodowanego oraz uwzględnić dynamiczny charakter szkody. Sąd Najwyższy wskazał, że wypłata odszkodowania w kwocie przekraczającej wartość środków faktycznie wydatkowanych na naprawę pojazdu prowadziłaby do niesłusznego wzbogacenia poszkodowanego. Dlatego skuteczne żądanie zapłaty odszkodowania obliczonego jak równowartość nieponiesionych kosztów przyszłej naprawy pojazdu jest wykluczone, gdy naprawa jest już niemożliwa, co ma miejsce np. w razie zbycia pojazdu w stanie uszkodzonym lub jego uprzedniego naprawienia.

W związku z powyższym, w ocenie sądu, brak jest podstaw do uwzględnienia powództwa. Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P. jako następca prawny poszkodowanego Ł. P. nie wykazał, aby dokonana naprawa pojazdu nie przywróciła pojazdu do stanu sprzed dnia szkody; nie wykazał również jakie były koszty wykonanej naprawy, nawet przy uwzględnieniu, że wypłacone przez ubezpieczyciela odszkodowanie wystarczyło jedynie na pokrycie kosztów materiałów a nie robocizny.

Tym samym, uznać należy, że powództwo podlega w całości oddaleniu.

O kosztach procesu sąd orzekł stosownie do art. 98 kpc, obciążając nimi w całości powoda. Sąd zasądził zatem od powoda na rzecz pozwanego zwrot kosztów zastępstwa procesowego z uwzględnieniem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, ustalonych stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, w stawce odpowiadającej wartości przedmiotu sporu.

Kolejno w pkt III wyroku nakazał zwrot powodowi niewykorzystanej części zaliczki ( art. 84 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ).