Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ciechanowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Lidia Grzelak

Protokolant sądowy Katarzyna Kałwa

po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2018 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę 4507,29 zł

I zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda A. K.:

- kwotę 3744,69 zł ( trzy tysiące siedemset czterdzieści cztery złote sześćdziesiąt dziewięć groszy ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 marca 2016 r. do dnia zapłaty;

- kwotę 615,00 zł ( sześćset piętnaście złotych ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty;

II w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda A. K. kwotę 1758,37 zł ( jeden tysiąc siedemset pięćdziesiąt osiem złotych trzydzieści siedem groszy ) tytułem zwrotu części kosztów procesu, w tym 1217,00 zł ( jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV nakazuje Skarbowi Państwa wypłacić powodowi A. K. kwotę 287,00 zł ( dwieście osiemdziesiąt siedem złotych ) tytułem zwrotu części opłaty sądowej;

V nakazuje Skarbowi Państwa wypłacić powodowi A. K. kwotę 176,63 zł ( sto siedemdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt trzy grosze ) tytułem zwrotu niewykorzystanej części zaliczki uiszczonej na kwit U11- (...) KU (...);

VI nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa od pozwanego (...) S.A. w W. przez pobranie z zaliczki uiszczonej na kwit U11- (...) KU (...) kwoty 8,35 zł ( osiem złotych trzydzieści pięć groszy ) tytułem zwrotu kosztów stawiennictwa świadka orzeczonych prawomocnym postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2018 r.;

VII nakazuje Skarbowi Państwa wypłacić pozwanemu (...) S.A. w W. kwotę 168,28 zł ( sto sześćdziesiąt osiem złotych dwadzieścia osiem groszy ) tytułem zwrotu niewykorzystanej części zaliczki uiszczonej na kwit U11- (...) KU (...).

Sygn. akt I C 691/17

UZASADNIENIE

Powód A. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. kwoty 4507,29 zł, z tym że kwoty 3892,29 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 marca 2016 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 615,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Nakazem zapłaty z dnia 20 grudnia 2016 r. wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie V GNc 3390/16 Sąd Rejonowy w Płocku Wydział Gospodarczy uwzględnił powództwo w całości.

Pozwany (...) S.A. w W. złożył sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, wnosząc jednocześnie o oddalenie powództwa w całości; wnosił ponadto o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 16 marca 2017 r. Sąd Rejonowy w Płocku Wydział Gospodarczy przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 lutego 2016 r. doszło do kolizji drogowej, w której uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki A. R. nr rej. (...), stanowiący własność D. L.. W. C., kierujący samochodem marki R. (...) nr rej. (...), nie udzielił pierwszeństwa przejazdu samochodowi marki A. R. nr rej. (...) Samochód sprawcy kolizji objęty był w dacie zdarzenia drogowego ochroną ubezpieczeniową w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przez (...) S.A. w W. ( bezsporne ).

Na podstawie decyzji z dnia 24 lutego 2016 r. została przyznana oraz wypłacona D. L. kwota 4801,02 zł. D. L. nie był zadowolony z wysokości przyznanego odszkodowania i złożył w tym zakresie odwołanie do zakładu ubezpieczeń, które nie zostało jednak przez ubezpieczyciela uwzględnione; pismem z dnia 30 marca 2016 r. ubezpieczył odmówił uwzględnienia reklamacji D. L.. Za pośrednictwem internetu znalazł firmę zajmującą się odzyskiwaniem odszkodowań. W dniu 19 maja 2016 r. zawarł z R. G. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą (...) R. G. w S. umowę cesji wierzytelności tj. pozostałej części odszkodowania. Umową z dnia 29 czerwca 2016 r. R. G. zbył przedmiotową wierzytelność na rzecz A. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą A. K. (...) w T. ( bezsporne ).

A. K. zwrócił się do (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. o wykonanie ekspertyzy technicznej, celem wyceny kosztów naprawy samochodu osobowego marki A. R. nr rej. (...). W ekspertyzie koszt naprawy pojazdu ustalono na kwotę 8693,31 zł, w tym podatek VAT. A. K. zapłacił wynagrodzenie za wykonanie tej ekspertyzy w wysokości 650,00 zł ( ekspertyza k. 18 - 23, faktura k. 25 ).

W dniu 5 sierpnia 2016 r. A. K. wezwał zakład ubezpieczeń do zapłaty pozostałej części odszkodowania w kwocie 3892,29 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 marca 2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztów ekspertyzy technicznej w wysokości 615,00 zł w terminie 7 dni od doręczenia wezwania, załączając przedmiotową ekspertyzę oraz fakturę. Pismem z dnia 11 sierpnia 2016 r. zakład ubezpieczeń nie uwzględnił roszczeń A. K. ( bezsporne ).

Koszt naprawy samochodu przy zastosowaniu wyłącznie części zamiennych oryginalnych z logo producenta pojazdu ustalono w systemie A., przy uwzględnieniu stawki za 1 roboczogodzinę naprawy według warsztatów rzemieślniczych w wysokości 100,00 zł netto, wynosi 8545,71 zł. Z raportu optymalizacji do kalkulacji nr (...) wynika, że na krajowym brak jest dostępnych części alternatywnych ( zamiennych ) kwalifikowanych do wymiany w pojeździe D. L.. Ustalając zatem wysokość kosztów naprawy uwzględniono części oryginalne z logo producenta pojazdu jakości O ( opinia biegłego sądowego z zakresu wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw mgr inż. L. K. (1) k. 201 – 205 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranych w sprawie dowodów, a w szczególności akt szkody oraz dokumentów, zeznań świadka D. L. ( k.189 – 189 v ), jak również opinii biegłego sądowego z zakresu wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw mgr inż. L. K. (1) ( k. 201 – 205 ). Okoliczności związane z zakresem uszkodzeń w pojeździe D. L., odpowiedzialność (...) S.A. w W. za szkody powstałe w pojeździe D. L., a będące wynikiem zdarzenia z dnia 8 lutego 2016 r. oraz wysokość uznanej i wypłaconej kwoty odszkodowania nie były sporne. Wynikają wprost z akt szkody i niespornych twierdzeń stron. Bezsporna również jest kwestia następstwa prawnego powoda A. K..

Nie została zakwestionowana przez pozwanego (...) S.A. w W. wysokość wynagrodzenia za prywatną ekspertyzę wypłacona przez powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. Powyższe potwierdzone zostało również fakturą VAT.

Wysokość kosztów naprawy uszkodzeń samochód osobowy marki A. R. nr rej. (...), stanowiącego własność D. L., będących skutkiem zdarzenia z dnia 8 lutego 2016 r., Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego z zakresu wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw mgr inż. L. K. (1). Żadna ze stron nie kwestionowała tej opinii. Sąd miał na uwadze, że na krajowym rynku brak jest dostępnych części alternatywnych ( zamiennych ) kwalifikowanych do wymiany w tym pojeździe. Sąd uwzględnił ponadto, że naprawa samochodu, uwzględniająca wyłącznie zastosowanie części oryginalnych z logo producenta pojazdu jakości O, pozwala na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed kolizji. W ocenie Sądu, opinia ta jest logiczna, spójna i opracowana w sposób fachowy. W związku z tym, Sąd przyjął ustalenia dokonane w tej opinii za własne.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, roszczenie powoda A. K. zasługuje na uwzględnienie w znacznej części.

Powód A. K. dochodzi swego roszczenia na zasadach ogólnych, wynikających z art. 361 - 363 kc. Szkoda objęta odpowiedzialnością ubezpieczyciela podlega bowiem naprawieniu właśnie według tych ogólnych zasad. Wynika to z treści art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Zgodnie zaś z art. 36 ust. 1 cyt. ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Z powyższego wynika, że dla oceny roszczeń odszkodowawczych powoda z tytułu uszkodzenia jego pojazdu, należało określić - według ogólnych zasad prawa cywilnego - do jakich świadczeń byłby zobowiązany posiadacz lub kierowca samochodu, z którego winy nastąpiła kolizja. W niniejszej sprawie, z uwagi na fakt, że odpowiedzialność kierowcy samochodu marki R. (...) nr rej. (...) nie była kwestionowana, należało rozstrzygnąć jedynie zakres odpowiedzialności pozwanego, w ramach swej odpowiedzialności gwarancyjnej wynikającej z umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody.

W myśl art. 363 § 1 kc, naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego: bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

W ramach postępowania prowadzonego przez pozwanego w zakresie likwidacji szkody, ustalił on, że ogólna wartość odszkodowania wynieść powinna 4801,02 zł. Taką też kwotę wypłacono D. L.. Jak wskazano powyżej, nie zgadzał się z ustaloną w ten sposób wysokością odszkodowania. Wnosił, aby skalkulowanie odszkodowania nastąpiło poprzez ustalenie wartości kosztów naprawy jego samochodu, tak aby przywrócić jego stan sprzed kolizji z dnia 8 lutego 2016 r. przy użyciu części oryginalnych, a wobec nieuwzględnienia reklamacji przez ubezpieczyciela, zbył przysługującą mu z tego tytułu wierzytelność. W ocenie Sądu, ten sposób ustalenia odszkodowania w odniesieniu do niniejszej sprawy, również w stosunku do następcy prawnego D. L., jest w pełni uzasadniony. D. L. zbył przysługującą mu wierzytelność dnia 19 maja 2016 r. na rzecz R. G., który następnie zbył ją dnia 29 czerwca 2016 r. na rzecz powoda A. K..

Szkodą jest uszczerbek, jakiego doznała określona osoba w swych dobrach lub interesach. W efekcie owo naprawienie szkody ma zmierzać do odwrócenia w dobrach poszkodowanego skutków zdarzenia wyrządzającego mu szkodę i przywrócenia - w znaczeniu prawnym - stanu, jaki by istniał gdyby owo zdarzenie nie nastąpiło ( por. Kodeks Cywilny Tom I „Komentarz do artykułów 1 – 534” pod redakcją prof. E. Gniewka C.H. BECK Warszawa 2004, str. 838 ). Przenosząc te uwagi na grunt niniejszej sprawy, trzeba opowiedzieć się za takim sposobem ustalenia odszkodowania, które zapewni poszkodowanemu uzyskanie świadczenia umożliwiającego przywrócenie uszkodzonego samochodu do stanu sprzed wypadku. Dopiero wówczas dojdzie do pełnego odwrócenia skutków kolizji, za którą odpowiada ubezpieczyciel w ramach swej odpowiedzialności gwarancyjnej.

Skoro szkoda w tym wypadku polegała na uszkodzeniach samochodu, awarii pewnych elementów, to siłą rzeczy naprawienie szkody musi doprowadzić do usunięcia tych uszkodzeń i naprawienia lub wymiany zepsutych elementów i urządzeń. Biegły powołany w niniejszej sprawie dokonał wyliczenia wartości szkody w jednym wariancie: przy użyciu wyłącznie części oryginalnych. Jak wskazano bowiem powyżej na krajowym rynku brak jest dostępnych części alternatywnych ( zamiennych ) kwalifikowanych do wymiany w tym samochodzie. Uwzględniając wartości elementów oryginalnych oraz koszt ich wymiany, a także koszt napraw lakierniczych, biegły wyliczył wartość naprawy samochodu marki A. R. na kwotę 8545,71 zł, przy czym w kwocie tej mieści się też wartość podatku VAT 23%. Powyższe odszkodowanie przysługujące na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego za szkodę powstałą w związku z ruchem tego pojazdu, powinno bowiem obejmować również kwotę podatku od towarów i usług ( VAT ), albowiem poszkodowany nie może obniżyć podatku od niego należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jednocześnie podkreślić należy, iż Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 12 kwietnia 2012 r. w sprawie III CZP 80/11, wskazał, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli natomiast ubezpieczyciel wykaże, ze prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi. Sąd Najwyższy opowiedział się więc - co należy w pełni zaaprobować - że ubezpieczyciel musi uwzględnić koszty nowych części, montowanych w sytuacji napraw samochodu, który uległ zniszczeniu wskutek wypadku lub kolizji. Zaprezentowane stanowisko, które podzielane jest przez sąd orzekający w niniejszej sprawie, pozwala w pełni zaakceptować opinię biegłego inż. L. K. i według jego wyliczeń przyjąć koszt naprawy samochodu z uwzględnieniem, że decydujące znaczenie dla ustalenia kosztów naprawy samochodu ma ustalenie, że naprawa samochodu ma polegać na przywróceniu go do stanu sprzed kolizji w dniu 8 lutego 2016 r. Okoliczność ta, jak wskazano powyżej, uzasadnia zastosowanie podczas naprawy części oryginalnych .

Należy jednocześnie zaakceptować stanowisko judykatury i opinię doktryny, iż odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów winno obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższego w uchwale z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie III CZP 24/04. W niniejszej sprawie powód wystąpił o ekspertyzę, mając na uwadze zaniżenie wysokości odszkodowania przez pozwanego. Ostatecznie ekspertyza miała istotne znaczenie dla powoda w kontekście domagania się wyższego odszkodowania, albowiem niniejszy proces potwierdził w zasadniczej części jego twierdzenia o wyższych kosztach naprawy samochodu.

Tym samym wysokość odszkodowania należnego powodowi winna wynieść kwotę 8545,71 zł z tytułu kosztów naprawy uszkodzeń w samochodzie marki A. R. oraz kwotę 615,00 zł z tytułu poniesionych przez niego kosztów wykonania ekspertyzy. Wysokość odszkodowania należy pomniejszyć o wartość już wypłaconego przez zakład ubezpieczeń tj. o kwotę 4801,02 zł. Dodatkowa odpowiedzialność pozwanego za szkodę, jaką poniósł D. L. ( jego następca prawny ) w wyniku zdarzenia z dnia 8 lutego 2016 r., powinna więc wynieść 3744,69 zł z tytułu kosztów naprawy uszkodzeń samochodu marki A. R. oraz kwotę 615,00 zł z tytułu poniesionych kosztów wykonania ekspertyzy.

Odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 3744,69 zł tytułem odszkodowania, Sąd zasądził od dnia 12 marca 2016 r. tj. od upływu 14 - dniowego terminu od dnia złożenia przez poprzednika prawnego powoda A. D. (...) odwołania od decyzji przyznającej odszkodowanie. W ocenie Sądu, roszczenie o zapłatę odsetek ustawowych uznać należy za usprawiedliwione od tej daty z uwagi na fakt, że wprawdzie D. L. nie dysponował wówczas ekspertyzą, która potwierdzałaby jego roszczenia, jednakże, już sporządzona w czerwcu 2016 r. ekspertyza, której ustalenia znalazły w znacznej części potwierdzenie w niniejszym procesie, wskazywała wprost, że wysokość odszkodowania została w znaczącym stopniu zaniżona ( około 45 % ). Zgodnie z art. 14 ust. 1 cyt. ustawy zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Stosownie zaś do ust. 2 cyt. artykułu w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

Natomiast w zakresie żądania odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 615,00 zł, Sąd zasądził je od dnia 13 sierpnia 2016 r. Sąd miał na uwadze, że zakład ubezpieczeń został wezwany przez powoda do zapłaty tej należności pismem z dnia 5 sierpnia 2016 r., w którym termin płatności określono na 7 dni od doręczenia wezwania. Zgodnie z art. 455 kc, jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Z tych względów Sąd częściowo oddalił powództwo, zarówno w zakresie należności głównej ponad kwotę 147,60 zł w zakresie odszkodowania oraz co do jednego dnia w zakresie żądania odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 615,00 zł.

W pkt III wyroku, Sąd rozstrzygnął o kosztach procesu stosownie do art. 100 kpc, zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu, stosunkowo je rozdzielając.

Sąd zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda A. K. kwotę 1758,37 zł. Na kwotę tę złożyły się: - 218,00 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu od uwzględnionej części powództwa, - 1217,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, w ty kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz – 323,37 zł tytułem zwrotu kosztów opinii biegłego sądowego orzeczonych prawomocnym postanowieniem z dnia 6 października 2017 r., poniesionych przez powoda A. K..

Jednocześnie Sąd nakazał w pkt IV nakazał zwrot powodowi zwrot części opłaty sądowej w kwocie 287,00 zł ( art. 80 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ). Wskazać należy, że powód uiścił opłatę sądową od pozwu w kwocie 513,00 zł, zaś opłata sądowa wynosiła w niniejszej sprawie 226,00 zł.

Kolejno w pkt V i VII Sąd nakazał zwrot powodowi oraz pozwanemu niewykorzystanych części zaliczek ( art. 84 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ).

W punkcie VI Sąd nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa pod pozwanego (...) S.A. w W. kwotę 8,35 zł przez pobranie z uiszczonej wcześniej zaliczki ( art. 83 pkt. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 113 cyt. ustawy ).